Oto straceniec, z przyklejonym plastrem
Kruchego uśmiechu do jego twarzy
Pogodzony, na małą chwilę
Wyodrębnione części powrócą na swoje miejsce
Jesteśmy tylko tym co potrafimy odzyskać

Poza wspomnieniami

(Za kogo się masz?)

Wewnątrz, widoczność jak podczas gradobicia
Przetwarzane przez powierzchowny urok i zwierzenia
Krok w przód by wziąć odpowiedzialność
Krok wstecz by zebrać skrawki spokojnej tożsamości
I w chwili gdy wierzymy
Że wszystko poukładane jest na swoim miejscu
To w najważniejszą chwilę
Przepełnia się nam czara

Poza wspomnieniami

(Za kogo się masz?
Gdzie mówisz że byłeś?
Myślisz, że gdzie będziesz?
Jak ci się wydawało?
Jak wydaje się teraz?)

Nadchodzą "kto", "co", "jak" i "po co"
Pozaginane jak jakieś origami
Ludzie i miejsca o które kiedyś się troszczyliśmy...
Pamiętamy, lecz najwyraźniej nie wystarczająco dokładnie
I wszystko to białe kartki, gdy wreszcie w końcu otworzymy je
Bez znaku wodnego na wiadomości
Pozostają tylko fałdy na krze przymrożonej twarzy
Poza wspomnieniami

>>> Powrót do spisu przekładów <<<