Aktualnie słucham...

[ceizurac]

RPWL "Crime Scene" - przez chwilę myślałem, że słucham jakiejś zaginionej płyty Pink Floyd; bardzo przyjemne.

dobry album - polecam ci także Ceizuracu ich dwie pierwsze, jeszcze bardziej floydowskie płyty: God Has failed i Trying to kiss the sun

Kiedyś słuchałem, ale jakoś mnie nie wzięły; ostatniego posłuchałem z ciekawości.

[Tyrystor]

Au Pairs "Sense and Sensuality" (1982) - post-punk z saksofonem.

Znam i lubię.

Alphaville "Afternoons in Utopia".

Alphaville to zespół, który prawdopodobnie znam dłużej, niż żyję 

Tymczasem w oczekiwaniu na nowy album PJ Harvey, który ma ukazać się w lipcu, słucham jej najdzikszej płyty - Rid of Me z 1993 roku.

[ceizurac]

A u mnie nieco taneczniej, ale bez tańców:
Madonna "Erotica" (1992) - ponad 30 lat ma ta płyta, ale świetnie się słucha - szczególnie w wersji 3CD.

[Sebastian Winter]

a u mnie Radiohead - The Bends (1995) - czyli Radiohead zaraz przed progresywną rewolucją- jeszcze nieco brit-popowy choć pojawiają sie już pierwsze symptomy przyszłej wielkości (Street Spirit, Fake Plastic Trees)

[Sebastian Winter]

wieczorową porą pierwszy w pełni nowo-falowy album Petera Hammilla czyli The Future Now (1978)

[ceizurac]

X Mal Deutchland "Singled Out - The Complete A & B-sides 1980-1989" - ciekawy składak.

[Sebastian Winter]

Sparks - The Girl Is Crying in Her Latte (2023) - najnowszy album braci Mael - sporo tutaj dźwięków elektroniczno-synthpopowych a także nawiązań do brzmień glam rockowych znanych z klasycznych płyt duetu takich jak choćby Propaganda- wyszła z tego całkiem przyjemna rzecz choć chyba nieco słabsza od tej sprzed trzech lat- mimo wszystko polecam

[ceizurac]

Paradise Lost "In Requiem" (2007).

[Sebastian Winter]

w oczekiwaniu na nową płytę Polly Jean Harvey, u mnie gra sobie Dry (1992) - świetny debiut artystki

[Sebastian Winter]

kolejne wieczorne spotkanie z ambientem czyli Brian Eno/Jon Hassel - Fourth World, Vol. 1: Possible Musics (1980) - pojawiają się też tutaj znaczące elementy world music

[Sebastian Winter]

i dalej w podobnych klimatach: Harold Budd and Brian Eno - The Pearl (1984) - tutaj mamy już ambient w stanie czystym

[ceizurac]

Hardfloor "Home Run" (1996) - house/techno/electronica.

[Sebastian Winter]

The Cult - Sonic Temple (1989) - nie tak dobre jak poprzedzające go Electric ale i tak daję radę- chyba jedna z lepszych płyt zespołu z tego bardziej hard-rockowego okresu jego działalności

[Tercero]

VDGG - Still Life

[Sebastian Winter]

Mike Heron - Smiling Men with Bad Reputations (1971) - najsłynniejsza solowa płyta lidera folk-rockowej formacji  The Incredible String Band- dodam tylko iż na albumie pojawia się wielu ciekawych gości m.in John Cale, Richard Thompson, Steve Winwood, Keith Moon, Elton John i Jimmie Page