Aktualnie słucham...

[ceizurac]

Duran Duran - debiut z 1981 r.

[Tercero]

PF - Dark side...

[Sebastian Winter]

u mnie Peter Hammill - Loops and reels (1983)

[ceizurac]

Zbigniew Wodecki/Mitch & Mitch "1976: A Space Odyssey".

[Tercero]

Karol Szymanowski - piano - różne rzeczy

[Sebastian Winter]

Zbigniew Wodecki/Mitch & Mitch "1976: A Space Odyssey".

jak za Wodeckim nie przepadam to ten album robi bardzo pozytywne wrażenie

[Sebastian Winter]

na wieczór Michal Łapaj i Are you there (2021) - ostatnimi czasy dość często wracam do tej płyty bo i jest do czego: to piękna, nastrojowa muzyka nasączona sporą dawką Anathemowej melancholii - zresztą w kilku nagraniach usłyszeć  można tu Micka Mossa, znanego z grupy Antimatter - formacji która założył z byłym liderem Anatemy czyli Duncanem Pattersonem- poniżej mała próbka

[ceizurac]

Kraftwerk "Autobahn".

[Sebastian Winter]

The Doors  - Live at the Isle of Wight Festival 1970 - zestaw w sam raz na wtorkowy poranek- choćby dlatego że zawarta tu wersja Back Door Man znakomicie stawia na nogi

[ceizurac]

Blancmange "Believe You Me".

[Sebastian Winter]

u mnie dalej koncertowo: tym razem Emerson, Lake & Palmer i Welcome Back My Friends to the Show That Never Ends – Ladies and Gentlemen (1974) - bardzo lubię od czasu do czasu wracać do tej płyty- choćby dla iście kosmicznej wersji kompozycji Tarkus

[ceizurac]

Hunter "HellWood" (2009) - czwarty album zespołu; metal.

[Sebastian Winter]

Giant Sky – Giant Sky (2021) – solowy projekt Erlenda Vikena z formacji Soup- przepiękna to muzyka choć nieco inna od jego macierzystej grupy: sporo tutaj nawiązań do twórczości Nicka Drake’a, elektroniki z początku lat 80-tych i delikatnej psychodelii spod znaku The Flaming Lips- słucha się tego wyśmienicie a całość tworzy, lekko niesamowity odrealniony klimat, niczym z niektórych filmów Davida Lyncha – cieszy że taki album powstał, szczególnie w dzisiejszych czasach, cieszy też że jest ktoś taki jak Erlend Viken który z biegiem lat może stać się czołowym artystą rocka progresywnego- jak niegdyś Steven Wilson- gorąco polecam to wydawnictwo- szczególnie koledze Tercero

[Sebastian Winter]

McDonald and Giles -McDonald and Giles (1970)- absolutna klasyka progresu- trochę szkoda że album nie odniósł większego sukcesu na który w pełni zasługiwał- takie nagrania jak Birdman, czy też otwierające całość Suite in C to rzeczy z najwyższej muzycznej półki- a poza tym panowie McDonald i Giles udowodnili że można nagrać świetną crimsonowską płytę bez Roberta Frippa 

[ceizurac]

Dżem "Muza" (2010) - ostatnia dotychczas, studyjna płyta zespołu; klasyczny blues-rock jaki lubię.