Pokaż wiadomości

Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.


Wiadomości - La Rossa

Strony: 1 [2] 3
16
Witaj na forum, Godbluff!

Dzięki za relacje, cieszę się, że opinie są tak podobne - jednoznacznie pozytywne...
O tak, "Man-Erg"... Nadzwyczajnie mocno zaśpiewany, wstrząsający.

17
Dyskusja hammillowa / Odp: Inspirowane muzyką PH
« dnia: 31 Sierpnia 2007, 12:32:18 »
Hmmm, faktycznie dziwne, ale im dalej się czyta, tym ciekawsze...

18
Dyskusja hammillowa / Odp: Singularity
« dnia: 27 Sierpnia 2007, 17:18:40 »
Zapomniałem jeszcze dodać kilka cytatów z recenzji koncertów PH z 1992 roku:

"Last Frame" for example is played very slow, great! "Central Hotel" is a monster!!! WOW!

"Patient" specially and "Modern" are played here by Peter Hendrix, if you know what I mean!!!

"Patient" is again the grunge-version.

I z 2000 roku:

"Patient" is very "PHree-styleish" and superbe!

The insanest "...insane..." I ever heared in "Modern"! :o :o :o


 :o ;D A ja się skarżę że mi brakuje słów do opisywania niektórych rzeczy...  ;D

A wracając do "Singularity", to przeszkadza mi między innymi to, że płyta nie jest nic a nic "insane". 

19
Dyskusja hammillowa / Odp: Inspirowane muzyką PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 21:14:39 »
Ja jako wychowanek zgadzam się całkowicie. :D
:)

Ile ja bym dała, żeby Hollis nagrał jeszcze jakąś płytę... Ale raczej nie ma szans.  :(

A swoja drogą - ta ewolucja Talk Talk od dwuminutowych singli do rozbudowanych skomplikowanych kompozycji jest zadziwiająca. Choć i te wczesne  środkowe rzeczy też lubię, zawsze był w nich jakiś dziwny smutek. A teledysk do "Such a Shame" to jedno z najważniejszych moich muzycznych wspomnień z dzieciństwa.

20
Dyskusja hammillowa / Odp: Inspirowane muzyką PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 21:05:40 »
Inspiracje VDGG i PH mozna też znaleźć na ostatnich płytach Talk Talk, tych już całkiem nieprzebojowych i co się zowie progresywnych ("Spirit of Eden" i "Laughing Stock"), troche też na jedynej solowej płycie Marka Hollisa. Okrutnie niedocenionym arcydziele...

W dziedzinie wyrażania śpiewem najgłębszego, najbardziej przeszywającego smutku to Hammill i Hollis nie mają konkurencji... Wychowankowie audycji Beksińskiego powinni sie tu ze mną zgodzić...

21
Dyskusja hammillowa / Odp: Inspirowane muzyką PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 19:56:28 »
Nie zapominajmy o starym Marillion (wystarczy przyjrzeć się dokładnie rewersom okładek pierwszych albumów...) i Fishu  ;)

22
Dyskusja hammillowa / Odp: Ulubione (i wręcz przeciwnie) płyty PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 19:40:31 »
Hmmm, trudno coś dodać. Dla mnie ta płyta jest ważna ze względu na wspaniałe linie wokalne PH i dziwne efekty, trudno jednak ująć to w słowa...

23
Dyskusja hammillowa / Odp: Inspirowane muzyką PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 19:39:01 »
Muzycy Mars Volta też przyznają się do inspiracji VDGG, na ostatniej płycie, gdzie pojawiają się zgiełkliwe partie saksofonów, pięknie to słychać  ;)

A fascynację teatralną ekspresją i patosem piosenek (a raczej w tym wypadku pieśni) PH wyraża chociażby... Marc Almond. Ma zresztą w repertuarze dwa znakomite covery PH: "Vision" i "Just Good Friends". Polecam...

24
Dyskusja hammillowa / Inspirowane muzyką PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 18:26:21 »
Wzajemne zależności, powiązania, inspiracje i hołdy jednych artystów wobec drugich to z kolei jedno z moich ulubionych zagadnień okołomuzycznych  ;)

Peter Hammill wpływ miał i ma oczywiście na wielu ciekawych artystów; ja na dobry początek chciałabym napisać o bardzo nieoczywistym spadkobiercy - Johnie Frusciante, znanym co prawda (na swoje nieszczęście) wszem i wobec jako gitarzysta Red Hot Chili Peppers, ale dla mnie znacznie ciekawszym jako artysta solowy. No cóż, skądś musi człowiek czerpać fundusze, żeby potem móc w domu na czterośladzie nagrywać swoje surowe i niekomercyjne albumy, tudzież wspomagać jako drugi gitarzysta kolegów z The Mars Volta...

Frusciante wielokrotnie przyznawał się do inspiracji PH i VDGG w swoich solowych poszukiwaniach artystycznych. Na swojej oficjalnej stronie (www.johnfrusciante.com) umieścił listę ulubionych płyt, które inspirowały go w trakcie pracy nad takimi albumami, jak "Curtains", "The Will to Death" czy "Inside of Emptiness":

Kolejność oryginalna:


Van Der Graaf Generator
Godbluff
Still Life
World Record
The Aerosol Grey Machines
Pawn Hearts
The Least We Can Do Is Wave To Each Other
If To He Who Am The Only One

Peter Hammill
The Silent Corner and The Empty Stage
Chameleon In The Shadow of Night
Fools Mate

The Velvet Underground
3rd Album (self-titled)
Another View

Nico
Desert Shore
The Marble Index
The End

Talking Heads
Fear Of Music
More Songs About Buildings and Food

Funkadelic
1st Album (self-titled)
Free Your Mind And Your Ass Will Follow

Roy Woods Wizzard
Wizzards Brew


 ;D

Z kolei w ciekawym wywiadzie dotyczącym stosowanych przez siebie technik studyjnych udzielonym magazynowi http://emusician.com/ umieszcza zaskakującwe spostrzeżenia dotyczące architektury dźwięku u PH:

“When I made The Will to Death I didn't know that, but I did notice that I loved the way, for instance, Peter Hammill's voice is completely in one speaker on his song ‘The Birds’ from his album Fool's Mate [Charisma/Buddah, 1971]. That one vocal in one speaker sounds bigger than any of the other vocals on the record, it sounds like a mouth 5-feet high. When you put information on two speakers you're compromising it, because two speakers are never exactly the same. There will always be the slightest difference and there'll be some phasing. When you have information coming from only one speaker, it's not compromised at all. It's there in its pure form and has a great deal of presence.”

Jak widać, można się PH inspirować na różne sposoby... A czy słychać to w muzyce Johna Frusciante? Myślę, że tak, choć nie jest kopiowanie, lecz subtelna inspiracja. Np. w utworze "Leap Your Bar" (z albumu "Curtains"), w którym JF wyjątkowo gra na pianinie, słychać moim zdaniem PH bardzo wyraźnie. Z kolei na najostrzejszym z jego solowych albumów, "Inside of Emptiness", można wyczuć inspirację muzyką VDGG. czasami zdarza mu się operować głosem podobnie jak PH, uciekając się do krzyku (choć oczywiście możliwości głosowe ma znacznie bardziej ograniczone...).
Pozostają jeszcze dwie, trudno uchwytne sprawy: poetyckie teksty i melancholijny klimat, przez który czasami przebija szaleństwo, rozpacz, rozmaite ciemne przeczucia. Do mnie w pełni przemawia - wydaje mi się w tej solowej twórczości bardzo wiarygodny, wszelkie nieporadności, fałsze i naiwności tylko to potwierdzają.

25
VdGG & PH / Odp: Nowe wieści od PH
« dnia: 26 Sierpnia 2007, 00:03:01 »
No i nowa płyta VDGG w 2008 roku. A co do DVD to jeśli się dobrze rozeznałem to na razie nie będzie nowego, zwłaszcza z Leverkusen.

"Other DVD stuff, though, might well be in the pipeline...." - Leverkusen nie, ale były np. plany wydania materiału londyńskiego na DVD.

26
VdGG & PH / Nowe wieści od PH i VDGG
« dnia: 25 Sierpnia 2007, 23:34:45 »
Przed dwoma dniami Hammill ogłosił na swojej stronie plany na najbliższe miesiące:

http://www.sofasound.com/latest.htm

Brzmi nieźle, zwłaszcza remaster "Love Songs" i planowane nagrania DVD  :P

27
Dyskusje muzyczne i nie tylko / Odp: Ciekawostki ogólnomuzyczne
« dnia: 25 Sierpnia 2007, 22:59:46 »
Fantomas też tu miesza. Taki "Delirium Cordia" to chyba też jeden utwór (i płyta) (coś koło 75 minut). :o :o :o

Oj tak, zaiste  :D Patton też lubi takie zabawy... Na solowym albumie "Adult Themes For Voice" zamieścił z kolei utwory o długości od 0:06 ("Hurry Up and Kill Me...I'm Cold") do 4:53 ("Orgy in Reverb (10 Kilometers of Lust)") minut długości, większość oscyluje w granicach od pół do półtora minuty.

Mogę jeszcze dodać Gavina Bryarsa "Jesus' Blood Never Failed Me Yet", utwór, który na winylu miał 25 minut, w czasach kasetowych został wydany w wersji 60-minutowej, a na CD - 74-minutowej. Az strach pomyśleć co będzie, gdy wyda wersję na audio DVD  ::)
To oczywiście nie jest utwór rockowy, ale w najdłuższej do tej pory wersji w finale udziela się wokalnie Tom Waits  :D No i Bryars to kumpel Briana Eno, który zreszta wydał mu wyżej wspomniane dzieło  :)
A poza tym - to jeden z najbardziej odjechanych kawałków (raczej: kawałów) muzyki, jaki znam. Równocześnie, ze względu na swoja genezę, bardzo wzruszający.
W moim domu rodzinnym ma status kultowy w dosłownym tego słowa znaczeniu - zawsze puszczamy go w Wigilię, zamiast kolędy  ;D

28
Dyskusje muzyczne i nie tylko / Odp: Ciekawostki ogólnomuzyczne
« dnia: 25 Sierpnia 2007, 12:08:31 »
8) ;DSwoją drogą co oznaczają te tytuły: THRAK (może od truck - jakieś auto, minivan czy coś), VROOOM (jak się gazuje silnikiem to może taki odgłos - wrum, wrum...).

Reklama szybkiej komunikacji miejskiej, berlińskie metro, grudzień 2005 - dzień przed koncertem Petera Hammilla  ;)

29
Dyskusje muzyczne i nie tylko / Odp: Ciekawostki ogólnomuzyczne
« dnia: 25 Sierpnia 2007, 12:00:57 »
Dobre, dobre... :)

Brałam kiedyś udział w plebiscycie organizowanym przez jedno z progresywnych forów internetowych na najlepsze utwory powyżej 10 minut. W ramach gatunku nie było trudno takowe znaleźć... Ja zadałam sobie trud i wyszukałam trochę olbrzymów w muzyce o innym charakterze, trochę się fajnych kawałków znalazło: Einstuerzende Neubauten, Suicide, Nick Cave...

30
Organizacja forum / Odp: Powitanie
« dnia: 18 Sierpnia 2007, 14:41:10 »
Dzięki! :)

Strony: 1 [2] 3