Aktualnie słucham...

[ceizurac]

David Bowie "Low".

[Sebastian Winter]

u mnie gra sobie Peter Hammill - Everyone You Hold - głównie ze względu na Bubble którą to kompozycję uważam za najciekawsze dzieło PH z lat 90-tych- szkoda że tak rzadko wykonywane na koncertach

[ceizurac]

Radiohead "In Rainbows".

[Sebastian Winter]

Abraxas - Centurie (1998) - z oryginalnej kasety

[Sebastian Winter]

David Bowie - The Buddha of Suburbia (1993)

[ceizurac]

XTC "White Music".

[ceizurac]

John Coltrane "Live Trane: The European Tours".

CD1: Stockholm on November 23, 1961.
"Impressions" (John Coltrane) – 11:14
"My Favorite Things" (Oscar Hammerstein II, Richard Rodgers) – 25:11
"Blue Trane" – (John Coltrane) – 8:54
"Naima" (John Coltrane) – 4:05
"Impressions" (John Coltrane) – 7:17
"My Favorite Things" (Oscar Hammerstein II, Richard Rodgers) – 20:27.

[Sebastian Winter]

u mnie Sparks - The Girl is Crying In Her Latte (2023)

[Sebastian Winter]

na wieczór Pixies - Pixies at the BBC (1998)

[Sebastian Winter]

Yes - Yessongs (1973) - czyli chyba najlepsza koncertowa płyta zespołu

[ceizurac]

Od rana mrocznie dość...
PH "Singularity/From the Trees/In Translation".

[ceizurac]

David Bowie "Re: Call 1" - czyli część boxu [Five Years 1969 - 1973].

[Hajduk]

Polly Jean Harvey - I Inside the Old Year Dying (2023) - pierwsza od siedmiu lat płyta artystki - powstał album bardzo osobisty, miejscami nawet introwertyczny a wszystko to jest jeszcze spotęgowane ascetyzmem samej muzyki która w kilku fragmentach może kojarzyć się z jedynym solowym wydawnictwem Marka Hollisa- nad wszystkim dominuję głos samej PJ która zabiera nas w melancholijną podróż w przeszłość, podróż w pewien sposób rozliczeniową co zdają się sugerować teksty- dźwięki na tym albumie oscylują gdzieś pomiędzy eksperymentalnym folkiem a post-punkową drapieżnością która nawet w spokojnych utworach zdaję sie gdzieś czaić pod powierzchnią- gorąco polecam, szczególnie koledze Hajdukowi którego opinii jestem ciekaw

Też jestem ciekaw. Czekam na swój egzemplarz - recenzje Chacińskiego i w Wyborczej, ekstatyczne.

Nowa PJ słuchana przedwczoraj i wczoraj. Sebastian ma rację, "dźwięki na tym albumie oscylują gdzieś pomiędzy eksperymentalnym folkiem a post-punkową drapieżnością". Album wybitny - choć w sumie wyciszony. Jedyny minus to to, że Harvey próbuje różnych technik wokalnych i czasem zdarza się jej zafałszować.

[ceizurac]

King Crimson "New YorKc THRAK – King Crimson on Broadway, 20–25 November 1995" - dysk 9-10 boxu "THRAK".

[Sebastian Winter]

Polly Jean Harvey - I Inside the Old Year Dying (2023) - pierwsza od siedmiu lat płyta artystki - powstał album bardzo osobisty, miejscami nawet introwertyczny a wszystko to jest jeszcze spotęgowane ascetyzmem samej muzyki która w kilku fragmentach może kojarzyć się z jedynym solowym wydawnictwem Marka Hollisa- nad wszystkim dominuję głos samej PJ która zabiera nas w melancholijną podróż w przeszłość, podróż w pewien sposób rozliczeniową co zdają się sugerować teksty- dźwięki na tym albumie oscylują gdzieś pomiędzy eksperymentalnym folkiem a post-punkową drapieżnością która nawet w spokojnych utworach zdaję sie gdzieś czaić pod powierzchnią- gorąco polecam, szczególnie koledze Hajdukowi którego opinii jestem ciekaw

Też jestem ciekaw. Czekam na swój egzemplarz - recenzje Chacińskiego i w Wyborczej, ekstatyczne.

Nowa PJ słuchana przedwczoraj i wczoraj. Sebastian ma rację, "dźwięki na tym albumie oscylują gdzieś pomiędzy eksperymentalnym folkiem a post-punkową drapieżnością". Album wybitny - choć w sumie wyciszony.

i z pewnością o wiele ciekawszy od poprzedniego czyli The Hope Six Demolition Project- miejmy nadzieje że na kolejny album nie będziemy musieli czekać tak dlugo

Pendragon - North Star (2023) - miła dla ucha epka- 25 minut klasycznego neoprogresu- bez rewelacji ale i wstydu nie przynosi