Wiadomości

Jeśli idzie o pozostałe płyty, to znakomita jest The Power And The Glory (choć dość trudna w odbiorze) oraz całkiem dobre Gentle Giant i Interview...reszta to już takie popłuczyny trochę IMO

zagłosowałem na: Acquiring the Taste, Three Friends i In A Glass House, ale do konca nie jestem przekonany, czy to był dobry wybór, bo bardzo wysoko cenie też Octopus i Free Hand.... w zasadzie tylko odnosnie Three Friends nie miałem watpliwości, bo mam do niej ogromny sentyment...

Ja wole Echoes. Generalnie od tej kompozycji zaczal sie taki Floyd jaki lubie najbardziej... Podczas sluchania Krowy nie odczuwam takich emocji, choc lubie ten utwór. I tu jest chyba pies pogrzebany. Atomowe serce lubie, a Echoes uwielbiam

Ja uwielbiam Four Pails w wersji z Room Temperature. Jesli nie mam czasu sluchac calosci koncertu, to czesto poprzestaje na parze Time to burn i Four Pails wlasnie... A Skin jako plyty nie trawie, choc ma momenty (jak kazdy inny Hammillowy album).

PS. Kryterium oceny nie była ilość płyt, co zaznaczył Wobbler. Nie było też jakichś innych sztywnych kryteriów.

Zapomniałaś dodać, że Twoim zdaniem Nie będę się sprzeczał, ale poprostu do wielu solowych płyt Hammilla od długiego czasu nie wracam (ewentualnie do wybranych utworów). Np. do Nadira, Ph7, Future Now, The Noise, X My Heart, Foole's Mate, None Of The Above, dwóch, które wymieniłaś i jeszcze kilku, których wole publicznie nie wymieniać w obawia przed ukamienowaniem na tym forum Przykro mi, ale powyższych płyt nie mogę uznać za dobre... nawet nie wiem czy powiniem za przeciętne, gdyż zwyczajnie w większości przypadków mnie nudzą (na krótsza lub dłuższą metę). Zaznaczam przy okazji jedną rzecz - cały czas poruszam się na poletku Hammilla i VdGG - i w kontekście tej twórczości.

To może uchylę rąbka tajemnicy Ja głosowałem za zespołem i to bez chwili wahania. Po pierwsze z sentymentu - poznałem zespół szybciej i był to takie mój "pierwszy raz" z tą muzyką. Nieco później zacząłem zgłębiać PH solo i to nie było już tak dramatyczny zwrot w muzycznym życiu. Po drugie, część solowych dokonań po prostu uważam za bardzo słabe (w kontekście innych dokonań PH) - co w przypadku płyt zespołu nie ma miejsca. Obniżają one ogólną jakość PH solisty, podczas gdy w VdGG nie zdarzały się w moim odczuciu tak ewidentne gnioty (choć dodać należy, ze właściwie na każdej płycie solowej można znaleźć jakieś muzyczne perełki).

Ja takie rzeczy musze dawkowac bardzo ostrożnie. Bycmoze wynika to z tego, ze jestem za "cienki w uszach" - doslownie i w przenosni. Generalnie nie stronie od Canterbury. Bardzo lubie takie rzeczy jak Caravan, Khan, cenie Hatfield and the North, Gong,  Egg ale juz taki Henry Cow jest dla mnie zbyt "odjechany".

Tak, to ich jedyna płyta niestety. Na CD dodano jako bonus ponad 20sto minutowy utwór - taki jam/improwizacja - ale bardzo bardzo dobry (chociaż odbiegający od reszty materiału z płyty). A okładka kojarzy się z serią "Obcy" dość mocno

Islans jest IMO trudniejszy w odbiorze.... ociera się już niemal o taki powiedzmy avant prog. Ale muzyka ciekawa choć  trudna w odbiorze. W każdym razie mnie bardzo wciągnęło. 

No i sie zainteresowalem i moge z czystym sumieniem napisac, ze Univers Zero nie jest mi juz znany tylko z nazwy

Twoja lista uswiadamia mi jak malo wiem o tej muzyce. Znam stad tylko Magme (choc znam, to chyba za duze slowo) i raz czy dwa slyszalem Kultivator... reszte kojarze co najwyzej z nazyw (Univers Zero) albo wcale ;(

Dla mnie Trisector jest na tyle swieżą płytą, że nie potrafie jej jeszcze chyba obiektywnie ocenic jako całosc. W zwiazku z tym wstrzymam sie od glosowania.

Jeśli chodzi o zespoly grajace w klimacie VdGG, to polecam Gnidrolog "Lady Lake". Kilka utworów powala. A tytulowy konczy sie takim slicznym vandergrafowym saksofonem, ze hej. Wokalista tez bardzo dobry, choć zupelnie inny od niepowtarzalnego PH. Wiem, że nagrali jeszcze dwie plyt, ale nie znam, wiec cięzko mi sie wypowiedziec.

Swoja droga, to na tej płycie BARDZO podoba mi się bębnienie. Nie wiem czy się zgodzicie, ale jak do tej pory pod tym względem zdecydowanie najlepsza płyta IQ. Zmiana pałkera wyszła zespołowi na dobre. Tymczasem ostatnio sie okazało, że Paul Cook wraca. Z jednej strony fanie, ale z drugiej troszkę szkoda...chociaż może facet sie zainspiruje slysząc, że można lepiej..