Wiadomości

Koncert był super. Grali 2 godziny 35 minut ciurkiem. W sumie 26 utworów, w tym aż sześć z Disintegration. Niestety nic z Faith, to był dla mnie jedyny zawód wieczoru. Za to wykonanie A Forest doprawdy wyborne, może nawet lepsze niż (dotąd dla mnie wzorcowe) z albumu live A Concert z 1984. Były trzy nowe kawałki, z przyszłego albumu, w tym jeden zagrany po raz pierwszy na świecie - I Can Never Say Goodbye, który jest zaskakująco dobry.

Pomijając kiksy w Lovesong, Smith śpiewał bez zarzutu, jak młodzieniec. Poza tym stary druh Simon Gallup na basie i perkusista zwierzę; z przyjemnością czułem grę sekcji rytmicznej, oparty o betonową ścianę.

Cieszę się, że pojechałem tych 400 kilometrów.

Tegoroczny album Placebo, Never Let Me Go.

Moim zdaniem jest po jasnej stronie mocy. Tzn. należy do lepszej połowy ich dokonań. Bez wybitności, ale jeśli ktoś ich lubi (Sebastian?), to mogę polecić.

Wilhelm Genazino - Abschaffel
[rok 1977]

Dobra powieść dla nadwrażliwych, nerwowych, samotnych. Tak celna, że drapie. Czytam w oryginale niemieckim, ale wyszło też polskie tłumaczenie. Gdyby ktoś kiedyś trafił ten tytuł w koszu z przecenami za pięć złotych, to polecam.

W zeszłą niedzielę we wrocławskich Nowych Horyzontach odbył się mały Avant Art Festival. Cztery dokumenty o awangardzie. Niestety mogłem obejrzeć tylko jeden, gdyż mieszkam 87 kilometrów kolejowych od Wrocławia, a ostatni pociąg w stronę domu odjeżdża 21:32. Ten jeden to było: Other, Like Me: Oral History of COUM Transmissions and Throbbing Gristle. Znałem oczywiście tę historię, jednak chętnie dowiedziałem się więcej, zwłaszcza z ust elokwentnej Cosey Fanni Tutti.

I chyba muszę posłuchać trochę nagrań duetu Chris & Cosey, bo w przeciwieństwie do TG nie znam. Tzn. nic poza Sweet Surprise.

Fischer-Z: Red Skies Over Paradise

UK 1981

Płyty na moim regale stoją chronologicznie - i dziś słucham roku 1988. Wcześniej The House of Love, teraz The Primitives.

The Killers - Hot Fuss (2004) - świetne nowo-romantyczno-postpunkowe granie- słychać tutaj i wczesny New Order i Duran Duran i zimno-falowe The Cure - rzecz w sam raz na upalny dzień a nagranie kończące ten album spokojnie mogłoby sie znaleźć na ścieżce dźwiękowej dowolnego filmu Davida Lyncha- polecam

Nazwę znam, muzyki nie; muszę sprawdzić.

Na razie: Toyah - Anthem [1981] z winyla

W Norymberdze kupiłem kilka winyli i dziś słucham. W tej chwili: debiut Psychedelic Furs.

Velvet Underground - White Light / White Heat [1968]

Ich najbardziej awangardowa płyta. Kupiłem przez przypadek - tzn. wylicytowałem składankę VU (wcześniej niepublikowane nagrania; zebrane i wydane w 1985), a dostałem WLWH. Ponieważ zespół i wartość się zgadzają, nie robiłem rabanu, tylko sobie zostawiłem - i bardzo dobrze, ponieważ dzięki temu w końcu się przekonałem do tej płyty. Umie wciągnąć w swój dziwny świat.

R.E.M. - Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage, 1982-2011

Young Marble Giants
[...]
Zespół z Walii.

Znam i cenię. Taki pan jak Kurt Cobain kilkanaście lat później ciepło wymieniał YMG w wywiadach, zaś jego żona Courtney nagrała cover Credit in the Straight World na album swojej grupy. Dzięki czemu pewnie sprzedało się kilka więcej płyt YMG, a bracia Moxhamowie i Alison Statton dostali trochę tantiem.

-----
tymczasem u mnie The Adverts - Crossing the Red Sea [1978]

i jeszcze trochę Neila Younga: Ragged Glory (1990) - tym razem z grupą Crazy Horse

U mnie blisko: znakomita koncertówka Weld z 1991.

[Spear of Destiny]

Z polecenia Tercero:
Spear of Destiny - One Eyed Jacks oraz Outland

L7 - Bricks Are Heavy [1992]

Mx-80 Sound - Out Of The Tunnel
1980

Druga płyta zespołu. Muzyka w klimacie New Wave Post Punk,
niektóre utwory z saxofonem.
Bardzo ciekawa muzyka.

Świetne, właśnie słucham z przyjemnością.