Wiadomości

Fennesz - Endless Summer (2001) - nie wiem czemu ale są tutaj momenty kojarzące mi się z instrumentalnymi płytami Hammilla...

Whatever The Weather – Whatever The Weather II (2025) - elektroniczny ambient z elementami muzyki konkretnej, całość nieco w stylu Christiana Fennesza a tytuł każdego kolejnego utworu to inny stopień Celsjusza  - bardzo polecam Tercero

Anekdoten - Gravity (2003) - album miejscami brzmi jakby Nick Drake nagrał wspólna płytę z King Crimson - polecam

Steven Wilson - The Overview (2025) - kolejne przesłuchanie- kilka motywów jest tutaj naprawdę interesujących choć jeszcze do końca nie przekonałem się do tego albumu - jako ciekawostke dodam tylko iż autorem tekstu do Objects Outlive Us jest Andy Partridge z grupy XTC 

na początek dnia dawno nie słuchany klasyk: Pink Floyd - The Wall (1979)

https://goingapp.pl/more/mark-pritchard-thom-yorke-tall-tales-plyta/

poniżej fragment tej płyty- może być ciekawie:

świetny koncert- polecam Sylvie

      

koncertowy Renaissance  - Live at Carnegie Hall (1976) - wersja rozszerzona z 2019 roku z dodatkowym dyskiem: BBC Radio One In Concert-25 March 1976

Stars of the Lid - Music for Nitrous Oxide
1995

Mistrzowie świata w elektronice: ambient, drone, noise itp. Bardzo wciągające wręcz progresywne w swojej dziedzinie.

znam- dobre

u mnie Van Der Graaf Generator - Trisector (2008) - całkiem udany album nagrany już bez Jaxona

XIII Stoleti - Frankenstein (2019) -  bardzo fajny album składankowy- oprócz dwóch premierowych kompozycji (w tym znakomitego nagrania tytułowego) mamy tutaj 6 rzadko dostępnych utworów w nieco zmienionych wersjach wśród których prym wiedzie mroczna, kojarząca się Metropolis kompozycja Hindenburg oraz monumentalna Evropa

Steven Wilson – The Overview (2025) - najnowsze solowe dzieło artysty- dostajemy tylko dwa utwory, razem nieco ponad 40 minut muzyki: całość miała nawiązywać do pierwszych płyt PT z początku lat 90-tych, z tym że tamte albumy chyba były trochę lepsze- tutaj jest sporo motywów przechodzących jeden w drugi dość swobodnie ale bez większych fajerwerków- mimo to polecam bo w ostatnich latach mało było takiego właśnie Wilsona

Low

Pierwsze sześć płyt (z lat 90-tych)

a z nich pierwsze dwie są zdecydowanie najciekawsze- debiut brzmi nawet jak bardziej eksperymentalne Joy Division

u mnie Pixies i Indie Cindy (2014)