Wiadomości

Ida niniejszym uroczyście otrzymuje rangę konesera

Dzięki

Co do tego, że wszystkie utwory Hammilla dają nadzieje to też jest mi się ciężko zgodzić ponieważ w większości przypadków wcale nie widzę nadziei. Jak utwór ma wymowę taką, że np. czeka nas śmierć i już nigdy nie zobaczymy się ze swoimi bliskimi to gdzie tutaj jest nadzieja? Mniej więcej Singularity taki właśnie jest. Oczywiście jest tam radosne Our Eyes Give it Shape ale to nie jest mroczny utwór z nadzieją tylko manifest radości, że jeszcze może żyć i cieszyć się tym życiem.

Może i masz rację. A jednak wydaje mi się, że skoro jeszcze żyjemy, to znaczy, że gdzieś tam w nas, choćby bardzo głęboko, jest jeszcze trochę nadziei. Tak sobie myślę, że jeśli jest jakiś człowiek zupełnie pozbawiony nadziei, to pewnie wącha już kwiatki od spodu, ale może ja jeszcze za mało znam życie:) Nie wiem, może słowo "nadzieja" nie pasuje do tego co pisze Hammill, ale jak inaczej to nazwać? No ale zapoznam się z Singularity i sprawdzę jak tam to wygląda:)

Gdy czytasz jakąś lirykę i masz wrażenie, że myślisz dokładnie tak samo jak autor i mógłbyś się pod nią podpisać to bez względu na to jaką ma wymowę to i tak Ci się spodoba.

Dlatego właśnie podobają mi się słowa Hammilla!

Myślę, że tego mordercę można by też potraktować mniej dosłownie... 
Dla mnie to przede wszystkim ktoś, kto odpychając innych ludzi, zarazem pragnie z nimi kontaktu. W wyraźny dla nich sposób odrzuca ich, więc i oni nie szukają jego towarzystwa. Killer tkwi w pułapce: z jednej strony rozpaczliwie pragnie, z drugiej sam na to nie pozwala. Biorąc pod uwagę zwrotkę o matce, powodem tego może być przeszłość, pochodzenie, przeznaczenie...

To bardzo dobrze, że zwracasz szczególna uwagę na teksty Hammilla bo w jego przypadku to głównie one decydują o wartości utworów. Teksty są faktycznie wyjątkowo emocjonalne co w połączeniu z pełnym ekspresji wokalem  i niesamowitą muzyką daje praktycznie dzieło fenomenalne. Ja jeszcze nigdy wcześniej nie słyszałem tak dobrze ,,dobranej" muzyki do tekstu. W przypadku VdGG nawet jeśli na początku może się wydawać, że jest to jakiś dziwny chaos czy brak dopasowania to już po bliższej znajomości z tekstem dochodzi się do wniosku, że pierwsze wrażenie było zupełnie błędne.

Tak!
Ktoś kiedyś napisał na Laście (last.fm), że muzyka VdGG jest za bardzo oparta na tekstach i nie można jej zrozumieć w "muzyczny sposób". Coś w tym jest, ale dla mnie to nie jest wada. To jest niesamowite, jak w utworach VdGG tekst i muzyka ściśle się łączą, w czym wielką rolę odgrywa wokal. Hammill naprawdę potrafi modulując głos oddawać różne odcienie emocji, nadając słowom znaczenie... 

A poza tym w piosenkach Hammilla to jest fajne, że mimo całej ponurości i niezrozumiałości świata, on zawsze daje nadzieję, każe szukać odpowiedzi. Zauważyłam, że dużą nadzieję pokłada w samym istnieniu czasu i przyszłości. To widać w Lemingach: po co przyspieszać śmierć, tylko czas może nam pomóc, musimy próbować...

Muszę sobie zastrzec, że wszystkie moje spostrzeżenia opierają się tylko na H to He, Pawn Hearts i Still Life, bo tylko te płyty na razie znam, i to nie do końca, bo tak naprawdę żeby zrozumieć piosenkę potrzebuję chwili z tekstem na papierze, długopisem i słownikiem. A poza tym tyle jest jeszcze tyle innych zespołów i albumów do poznania, ale coś mi mówi, że teraz ostro zabiorę się do Van der Graafu:) (a solo Hammilla chyba potem, chyba, że polecacie mi inaczej?)

dzięki! nie miałam pojęcia o tej "legendzie". ta koncepcja upadku-samobójstwa zaślepionego społeczeństwa do mnie przemawia.

teraz też rozumiem, co te lemingi robią w morzu w Plague of Lighthouse Keepers:)

a co do mnie, to dodam jeszcze, że vdgg znam od niedawna i, na razie, tylko niewielki wycinek dyskografii. (w ogóle prog rock jako taki zainteresował mnie bardziej dopiero niedawno, chociaż rocka z lat 60./70. słucham od zawsze). pierwszym kawałkiem jaki poznałam był Killer i od razu uderzył mnie w nim tekst. to co pisze Hammill, to najbliższe mi emocjonalnie teksty jakie w życiu słyszałam. no i oczywiście pozostają one nierozłączne z muzyką, która ma naprawdę genialny klimat i po prostu bardzo mi pasuje.

Czy ktoś mi może wytłumaczyć skąd się wzięły LEMINGI?! Czy to naprawdę chodzi o te małe, milusie, pokryte sierścią stworki? Wszystko potrafię zrozumieć, tylko nie te lemingi...

Czy to jest coś oczywistego i ja jak zawsze dowiaduję się ostatnia, czy to tylko dziki wymysł Hammilla?

Może u Was wreszcie znajdę oświecenie...

A tak w ogóle to cześć:) Jestem Ida:)