Jak się zorientowaliście, dyski pierwszy i drugi są dobrze opisane. Błędy, o których pisze niejaki wmouk na yahoo.com dotyczą pochodzenia poszeczególnych wykonań - tu pojawiają się pomyłki w opisie, z których koncertów zostały zaczerpnięte, a trzy z nich (właśnie "Vision", "Yoga" i "Afterwards") nie zostały opisane w ogóle. W książeczce dołączonej do boksu zostały wydrukowane setlisty wszystkich dziesięciu koncertów, z których nagrania złożyły się na ten imponujący (wspaniały i wyjatkowy) zestaw. Pod względem technicznym najgorzej brzmią te klubu Pit In w Tokyo (2-4.07.2011), reszta - znakomicie. W ciągu tych dziesięciu wieczorów Hammill zaśpiewał 73 różne utwory zaczerpnięte z 35 albumów (zarówno solowych, jak i VdGG/VdG), oczywiście niektóre z nich wielokrotnie. Na "Pno, Gtr, Vox, Box" zabrakło jedynie czterech z nich: "Curtains", "Losing Faith In Words", "Out Of My Book" i "Nutter Alert". W korespondencji Peter wyjaśnia dlaczego zrezygnował z "Losing Faith In Words" (zbyt wiele pomyłek w tekście) i "Out Of My Book" oraz "Nutter Alert" (nie udało mu się je wpasować w logikę poszczególnych dysków, które mają tworzyć coś na kształt osobnych koncertowych setów). Dodajmy, że zmieściłyby sie one na ostatnich trzech płytach, które trwają niecałą godzinę każdy.
Z poyłek edycyjnych, warto zauważyć, o czym już wspominałem, że na krążkach widnieje rok wydania 2011, a w opisie dysku numer 3 (zarówno w książeczce, jak i na kopertce) pomylona jest numeracja. Dwa razy mamy pozycję numer 7 (i.e. 7. Driven; 7. Patient, 8. Your Tall Ship, itd.).
Całość (jak narazie) tworzy najpełniejszy obraz Hammilla jako artysty koncertującego solo (oczywiście: mniej zaskakujący dla wszystkich fanów znających niezliczone bootlegi).
Jedyne czego można sobie życzyć, to kolejnych tego typu wydawnictw (na przyklad zbierających wykonania w duetach z Jacksonem, K-Group, lub kwartetu Hammill - Jackson - Gordon - Elias).