Wiadomości

Kate Bush - The Sensual World (1989) - chyba jej najbardziej dojrzała pod względem artystycznym płyta

Steven Wilson - The Overview (2025) - coraz bardziej mi się ta "kosmiczna" płyta podoba - szczególnie suita tytułowa kojarząca się nieco z psychodelicznym obliczem Porcupine Tree z lat 90-tych- do tego dochodzą jeszcze niemal beatlesowskie harmonie wokalne

Mark Pritchard & Thom Yorke – Tall Tales (2025) - współczesna elektronika z akcentami tanecznymi i nieco bardziej eksperymentalnymi przywodzącymi na myśl niektóre awangardowe płyty Radiohead i inne solowe pozycje samego Yorke'a- bardzo dobry album- koniecznie polecam Tercero

Ogólnie takie sobie po pierwszym słuchaniu, choć bardzo dużo świetnych fragmentów solowego Yorka

nieco za długa ta płyta- jakby skrócili do czterdziestu kilku minut chyba byłoby lepiej - ale i tak to całkiem ciekawy album

u mnie Clan of Xymox - Spider On The Wall (2020)

dawno niesłuchany Van Der Graaf Generator - A Grounding in Numbers (2011)

Mark Pritchard & Thom Yorke – Tall Tales (2025) - współczesna elektronika z akcentami tanecznymi i nieco bardziej eksperymentalnymi przywodzącymi na myśl niektóre awangardowe płyty Radiohead i inne solowe pozycje samego Yorke'a- bardzo dobry album- koniecznie polecam Tercero

Porcupine Tree - Lightbulb Sun (2000) - jakby nie patrzeć klasyka

Peter Gabriel w wydaniu coverowym czyli Scratch My Back (2010)

The Wishing Tree - Ostara (2009) - drugi album studyjnego projektu Steve'a Rothery: to dość oniryczna muzyka oscylująca pomiędzy rockiem progresywnym a delikatnym folkiem z kobiecym wokalem na pierwszym planie - polecam Łukaszowi

Djrum – Under Tangled Silence (2025) - ambient/post-rock/elektronika- ciekawa rzecz- polecam

Pink Floyd – Pink Floyd At Pompeii MCMLXXII (2025) - bardzo dobry nowy miks klasycznego występu

The Flowerkings - Space Revolver (2000) - całkiem dobry album - nawet da się go ogarnąć za jednym przesłuchaniem co w przypadku wielu innych płyt zespołu nie zawsze jest normą

ELO - Time (1981) - z winyla

Snakeskin - Music for the Lost (2004) - czyli elektroniczno-industrialne oblicze Tilo Wolfa miejscami bliskie estetyce elektro-punkowej - polecam Ceizuracowi jak nie zna