Wiadomości

Ok, już się robi

Znamy się mało, więc na początek powiem kilka słów o sobie 
Jestem współautorem oraz webmajstrem Crimpage, polskiej nieoficjalnej strony o King Crimson.
http://king.crimson.art.pl
Ze zdziwieniem stwierdziłem niedawno, iż w polskiej sieci najprawdopodobniej nie ma strony o VDGG i PH, istnieje jedynie wiele rozproszonych informacji w różnych serwisach.
Trzeba więc naprawić ten błąd i zabrać się mocno do pracy
Strona znajduje się na darmowym serwerze, w przypadku jakiś problemów z wejściem na nią proszę zawsze używac aliasu http://vdgg.prv.pl
Kopie bezpieczeństwa bazy danych forum są wykonywane codziennie, więc w razie większej awarii lub bankructwa serwisu Orgfree  , forum zostanie bez problemu przeniesione na inny serwer.
I to na razie tyle, czy są jakieś pytania?

Dopisek dzisiejszy:
Strona ma już profesjonalną domenę http://vdgg.art.pl, lecz alias http://vdgg.prv.pl pozostaje jako alternatywa awaryjna, w tej chwili jego używanie nie ma sensu, bowiem i tak przekieruje on internautę pod właściwy adres

Powstaje polska strona o VDGG i Hammillu, proszę więc wszystkich polskich fanów o przesyłanie (najlepiej do tego działu forum) wszelkich zdjęć, artykułów i innych materiałów o samych artystach oraz ich koncertach w naszym kraju.
Oczywiście z zachowaniem praw autorskich, żadne materiały nie zostaną opublikowane na stronie bez zgody ich autora.
Osobiście interesują mnie np. zdjęcia z pamiętnego, 1 koncertu PH w Bydgoszczy.

Ale i tak hitem nagłośnienia dla mnie był koncert G3 na Torwarze w Wawie, niezapomniane wrażenia

Mało brakowało, a byłby to ostatni koncert, który słyszałam, z racji nieodwracalnych uszkodzeń słuchu

przepraszam za offtopic

Posty dotyczące Frippa są jak najbardziej "ontopiczne"

Może po prostu bootleg był rejestrowany wprost z konsolety (nie wiem, jaką ma jakość, nie słyszałem go).
Ale i tak hitem nagłośnienia dla mnie był koncert G3 na Torwarze w Wawie, niezapomniane wrażenia

Za to Lacrimosę mogę słuchać do woli w języku Goethego, a nie potrafię się przyzwyczaić do utworów śpiewanych przez Tilo Wolffa i Anne Nurmi po angielsku (jednak twardy akcent niemiecki czuć).

Zgadzam się, Lacrimosa po angielsku to już coś jakby innego.
Język niemiecki jest tam jakby dodatkowym środkiem wyrazu, idealnie pasuje do muzyki.
AN moim zdaniem jakąś wielką wokalistką nie jest i średnio lubię jej głos.
Gdyby nie jej średni akcent, to pewnie Tarja Turunen by pasowała do Lacrimosy 
(Dziwne pomysły to moja specjalność  ).

Ja niestety nie byłem na żadnym
Ale jest na tym forum przynajmniej jedna osoba, która także była na krakowskim (nie będę wytykał palcami)
Bardzo cenię Evansa jako perkusistę, więc temat pomyłek mnie zaintrygował...
W każdym razie koncert w Bydgoszczy był bardziej "mój", jeśli chodzi o repertuar.
Mam nadzieję, że ktoś o nim też napisze.

A na "Singularity" rzeczywiście perkusja niczym nie zaskakuje. PH nie jest żadnym wirtuozem tego instrumentu. Zresztą może jest programowana?

Współczesne automaty perkusyjne są tak dobre, iż ciężko odróżnić słabego perkusistę od dobrego automatu
Ale (z tego, co słyszałem), to wygląda to raczej na grę PH, czyli takie tam sobie stukanie w gruncie rzeczy.

Nie mam jeszcze tej płyty, więc się nie wypowiem.
Niestety jestem byłym perkusistą, więc zawsze zwracam uwagę na ten instrument, ciężko mi to w sobie "zabić"
Najnowsza płyta PH nie jest najlepsza pod tym względem, lecz (jak pisałem wcześniej) znam tylko 3 utwory zaprezentowane w audycji Kosińskiego (nawet nie pamiętam tytułów).
Także ostatecznie wypowiem się o niej w przyszłości.
"Offensichtlich Goldfisch" niestety nie znam.

Na razie mam jakiś uraz i nie słucham jej w ogóle, więc trudno mi się kompetentnie wypowiedzieć. A nóż kryje w sobie tajemnicze piękno, które objawia się słuchaczowi dopiero za tysięcznym przesłuchaniem? 

Sprawdzę to...
(Chyba jestem masochistą )
Jak na razie słyszałem tylko 3 lub 4 utwory, może owe piękno zawierają pozostałe???

Są to tak dobre albumy, iż pewnie każdy wymieni je jako swoje ulubione, zobaczymy zresztą w przyszłości
Może lepiej pisać też o tych, za którymi nie przepadamy zbytnio, dla mnie jest to płyta ostatnia, PH na perkusji to nie jest to, co mnie zbytnio podnieca...

Pozostałe posty z tego wątku (dyskusja o ulubionych płytach PH) zostały przenieniesione tutaj:
http://vdgg.art.pl/forum/index.php?topic=12.0

Mała uwaga organizacyjno-dyscyplinująca: może zostawmy wątek powitalny wątkiem powitalnym, a dyskusję o ulubionych płytach PH przenieśmy do dyskusji o PH...

Właśnie zamierzałem to zrobić, a dyscyplina to święta rzecz

Też jestem po części skażony, jak to określiłeś, przez Tomka Beksińskiego i w dużej mierze jemu zawdzięczam swoją muzyczną edukację (dopóki był - bo teraz już sam się doedukowuję).

Ja także, słuchałem Jego audycji od roku 1991 do końca i wątpię, abym poznał np Hammilla, gdyby nie ON.
Że o zjawiskach typu Devil Doll nie wspomnę.
I (co jest nawet dziwne) wielu nastolatków teraz fascynuje się Tomkiem (znam osobiście kilka przypadków).

W przypadku płyt VDGG i PH ciężko jest mówić o ulubionych - je się po prostu słucha i przeżywa. W zasadzie albo połykasz wszystko albo nic. Napiszę tak za największe dokonania Hammilla solo uważam - jak ja to określam - jego trylogię z lat 70-tych a więc: "Chameleona...", "Silent Corner..." i "In Camera". Dlaczego te a nie inne? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. A co do "This Side of the Looking Glass" powiem tylko że ta pieśń uratowała mi życie (wraz z "A Way Out" - ale w wersji z "Typical").

Jeśli chodzi o "trylogię" to oczywiście masz rację, to cała esencja stylu PH i jego największe dokonania.
Ja także bardzo cenię "Incoherence", ale o tym albumie więcej może napisać La Rossa (gdy znajdzie na to wolną chwilę), ja nie przepadam za pisaniem o muzyce (mam na myśli np analizę tekstów), gdyż jest to często mocno karkołomne zadanie.
"A Way Out" to (jak to sam TB nazywał) monolit i pisanie o nim jest zbędne.

Lubię jesień, ale akurat "Autumn" jakoś średnio mi leży. No ale cała "Over" jest rewelacyjna, szczególnie uwielbiam "Betrayed".

Nie przepadam za wszelakimi klasyfikacjami, lecz album "Over" zdecydowanie należy do moich ulubionych, chociaż nie wiem, czy słowo "ulubiony" jest tutaj na miejscu.
Tekst "This Side Of The Looking Glass" jest dla mnie szalenie ważny, stąd nie mogę zachować obiektywności w ocenie tej płyty.
Poza tym jestem mocno "skażony" audycjami Tomka Beksińskiego, czyli chyba nie muszę nic więcej dodawać.
Dla samego "Over" warto robić stronę o PH, ja nie widzę na tej płycie żadnych słabych punktów.
Ja w każdym razie najczęściej słucham "Autumn" z tej płyty.