Aktualnie słucham...

[mahavishnu]

Corte Dei Miracoli - ,,Corte Dei Miracoli'' (1976) - trzeci raz podszedłem do tej płyty i ponownie bez zachwytu. Na szczęscie w Italii w latach 70-tych znakomitych płyt powstalo sporo. Ten zespół to jeszcze jedna odpowiedz na sukcesy Yes , Genesis i innych . Zabrakło jednak nie tylko własnego stylu ale także i pomysłów.
 4,5/10

[Jurski]

Echolyn "Mei" - 10/10
Arena "Contagion" - 10/10 - dla mnie chyba najlepsza płyta areny, chociaż długi czas trwało zanim odkryłem ja dla siebie.

[mahavishnu]

Cat Stevens  -  ,,Foreigner'' (1973) -  ten album to przede wszystkim piękna 18-minutowa suita , która wypełniła pierwszą stronę płyty analogowej. Jedyny taki długi , rozbudowany utwór w dorobku Stevensa. Na drugiej stronie trochę mniej ciekawie ale to i tak chyba ostatni jego album warty zapamiętania.
 8/10

[Sebastian Winter]

Thin air- czyli najlepsza plyta Hammila od lat

[Kuba]

Raz, dwa, trzy .

[Polset]

Cat Stevens  -  ,,Foreigner'' (1973) -  ten album to przede wszystkim piękna 18-minutowa suita , która wypełniła pierwszą stronę płyty analogowej. Jedyny taki długi , rozbudowany utwór w dorobku Stevensa. Na drugiej stronie trochę mniej ciekawie ale to i tak chyba ostatni jego album warty zapamiętania.
 8/10

Rzeczywiście suita ta przyćmiewa pozostałe kompozycie ale jeżeli posłuchać ich bez niej to też sa imponujące. Dla mnie cały album to arcydzieło 10/10

[mahavishnu]

Jethro Tull - Broadsword and the beast'' - (1982) -  ciężko się tego albumu słucha momentami , słychać , że zespół jeszcze nie stracił zupełnie weny twórczej , jest tu trochę ciekawych pomysłów. Bardzo brakuje mi na tym albumie Eddiego Jobsona , który na płycie ,,A'' czarował swoimi keyboardami i elektrycznymi skrzypcami. Peter John Vetesse , jego zmiennik , owszem dobry rzemieślnik , ale problem w tym , że nie ma swojego stylu  i brzmi dość bezpłciowo , a przeciez ten album jest mocno zelektryfikowany. I tak najgorsze miało dopiero nadejść za dwa lata...
  6/10

[mahavishnu]

Peter Hammill - ,,And close as this' (1986) - badzo zaskakujący album zważywszy na to , co artysta robił w pierwszej połowie lat 80-tych. Zaskakujący także w szerszym kontekście , gdy przypomnimy sobie jaka była wówczas muzyka. Subtelność rzadko spotykana w tamtych latach , gdy dzwięk perkusji przypominał młot pneumatyczny. Znakomite kompozycje wykonane z pasją i żarem. Prawdziwe ukojenie.
 9/10

[Sebastian Winter]

Cat Stevens  -  ,,Foreigner'' (1973) -  ten album to przede wszystkim piękna 18-minutowa suita , która wypełniła pierwszą stronę płyty analogowej. Jedyny taki długi , rozbudowany utwór w dorobku Stevensa. Na drugiej stronie trochę mniej ciekawie ale to i tak chyba ostatni jego album warty zapamiętania.
 8/10

Rzeczywiście suita ta przyćmiewa pozostałe kompozycie ale jeżeli posłuchać ich bez niej to też sa imponujące. Dla mnie cały album to arcydzieło 10/10

zgadzam sie- ta plyta jest jednym z hammillowskich arcydzieł- tez bym dał 10/10

[Sebastian Winter]

Yes i Going for the one- jedna z najlepszych plyt zespolu i jednocześnie ostatnia wybitna z genialną suita Awakenn ktorą spokojnie mozna postawic nawet obok CTTE- wspaniala majestatyczna kompozycja z fantastyczna czescią środkową kiedy slychac organy wakemana. A poza tym przepiekny Turn of the century- moja ukochana piosenka Yes no i przebojowa Going for the one z bardzo dziwnym nawet jak na Andersona tekstem- wstyd nie posiadac tej plyty nawet jak sie nie jest fanem Yes 10/10

[Sebastian Winter]

Cat Stevens  -  ,,Foreigner'' (1973) -  ten album to przede wszystkim piękna 18-minutowa suita , która wypełniła pierwszą stronę płyty analogowej. Jedyny taki długi , rozbudowany utwór w dorobku Stevensa. Na drugiej stronie trochę mniej ciekawie ale to i tak chyba ostatni jego album warty zapamiętania.
 8/10

suita Foreigner jest wybitna pozostala czesc plyty taka sobie- dla mnie gdyby nie wspomniana suita niebyłoby czego sluchac...moja ocena 6/10

[ceizurac]

Anathema "Pentecost III" - niby to minialbum (czy też ep-ka), ale trwa ponad 41 minut i zawiera kupę wspaniałej muzyki (nie dla każdego jednak). Ponad 9-minutowe, doom-metalowe "Kingdom" i "We, the gods" wgniatają po prostu; cudny "orkiestrowy" utwór tytułowy; i przede wszystkim diaboliczny (właściwie satanistyczny) 12-minutowy "Memento mori".
9,5/10

[Kuba]

Peter Hammill - ,,And close as this' (1986) - badzo zaskakujący album zważywszy na to , co artysta robił w pierwszej połowie lat 80-tych. Zaskakujący także w szerszym kontekście , gdy przypomnimy sobie jaka była wówczas muzyka. Subtelność rzadko spotykana w tamtych latach , gdy dzwięk perkusji przypominał młot pneumatyczny. Znakomite kompozycje wykonane z pasją i żarem. Prawdziwe ukojenie.
 9/10

Też lubię, ale 9/10, to jak dla mnie trochę za dużo, albo nawet sporo za dużo, tyle w mojej opinii nie ma nawet Over, albo "Kameleon".

[mahavishnu]

Yes i Going for the one- jedna z najlepszych plyt zespolu i jednocześnie ostatnia wybitna z genialną suita Awakenn ktorą spokojnie mozna postawic nawet obok CTTE- wspaniala majestatyczna kompozycja z fantastyczna czescią środkową kiedy slychac organy wakemana. A poza tym przepiekny Turn of the century- moja ukochana piosenka Yes no i przebojowa Going for the one z bardzo dziwnym nawet jak na Andersona tekstem- wstyd nie posiadac tej plyty nawet jak sie nie jest fanem Yes 10/10

Rzeczywiście , to ostatni bezbłędny album Yes , bodaj najbardziej wysmakowany brzmieniowo. Wprawdzie płyty nie wyprodukował już Eddie Offord ale za to kapitalną robotę wykonał Brian Lane. Co ciekawe tego albumu wręcz nie znosił John Peel , który w swojej audycji w 1977 roku powiedział , że szkoda czasu na puszczanie takiego nudziarstwa. No cóż , Peel w tym okresie był już mocno ,,zaczadzony'' punk rockiem , a progresywne granie stawało się niemodne.

[mahavishnu]

Peter Hammill - ,,And close as this' (1986) - badzo zaskakujący album zważywszy na to , co artysta robił w pierwszej połowie lat 80-tych. Zaskakujący także w szerszym kontekście , gdy przypomnimy sobie jaka była wówczas muzyka. Subtelność rzadko spotykana w tamtych latach , gdy dzwięk perkusji przypominał młot pneumatyczny. Znakomite kompozycje wykonane z pasją i żarem. Prawdziwe ukojenie.
 9/10

Też lubię, ale 9/10, to jak dla mnie trochę za dużo, albo nawet sporo za dużo, tyle w mojej opinii nie ma nawet Over, albo "Kameleon".

A widzisz -  u mnie Kameleon i ,,Over'' mają 10/10. ,,Over'' za całokształt natomiast Kameleon zawiera takie utwory jak : ,,In the end'' , ,,Easy to slip away'' i absolutne opus magnum ,,(In the) black room'' - dla mnie najlepszy utwór solowy Hammilla , choć pierwotnie został napisany dla VdGG i miał się ukazać na następnej płycie po ,,Pawn hearts'' - nie wyszedł z wiadomych powodów. Fakt , na Kameleonie jest kilka utworów , które na pewno nie dotrzymują kroku tym wymienionym wyżej ,,kilerom'' , ale i tak windują poziom na niebotyczną wysokość.