Wiadomości

"Ostatnia rodzina" - Seweryn - wspaniały; rola Tomka B. w wykonaniu Ogrodnika przerysowana.

Jeden szczegół przykuł moją uwagę. W filmie pili coca-colę ale w PRLu ogólnie dostępna była pepsi-cola.
Czyżby zaopatrywali się w Pewexie?

Peter Hammill 1983-08-18 Kolnoa Dan, Tel Aviv, Israel

john coltrane - complete impulse! studio recordings 8 cd

cd1

Peter Hammill - Sopot'89
prowadzi Marek Niedźwiecki

John Coltrane - My Favorite Things
                                                                                     

Tak. Już rozumiem.
Dobrze że to 1 kwietnia. Już myślałem, że poziom mojego zmęczenia
przekroczył kolejne ekstremum.

Przeparaszam.
Czy to dalej to forum?o mi się coś zmieniło.

PH - 1973-05-28 bologna (fixed)

Peter Hammill & VDGG - Rome 1973.05.27

Peter Hammill & David Jackson - (Reel 2)
1973.01.22

Psychodeliczny pogłos.
PH w wyśmienitej formie.

Peter Hammill  - "Reel 1"
December 1972

Fajne!

Wiktor Żwikiewicz - Delirium w Tharsys

stary polski s/f

Moja ulubiona powieść SF. Barokowy język, ciekawy temat. Czytałem 3 razy - i ostatnio się zastanawiałem czy nie sięgnąć ponownie...

Język kwiecisty. Nawet czasami brakuje mi go w powieściach u innych autorów.

Wiktor Żwikiewicz - Delirium w Tharsys

stary polski s/f

Reverend Peyton's Big Damn Band - Between The Ditches
2012


Blues, boogie, przypomina Captain'a Beefheart'a

John Coltrane "A Love Supreme" - znakomity album.

zgadzam się choć jeśli chodzi o jazz wolę o wiele bardziej Milesa Davisa

Ja obydwóch

Dla mnie Coltrane jest ciekawszy. Ale zawsze można posłuchać ich razem - grali dużo wspólnych koncertów.

Coltrane jest głębszy.
Trane był muzykiem kwintetu Davisa w latach 1955-1960 (z krótką przerwą). Nagrali wiele płyt (Cookin', Steamin', Relaxin', Round About Midnight, Milestones, Kind Of Blue...)

Poza tym wolę Coltrane'a z jeszcze jednego powodu - wolę dźwięk saksofonu od trąbki.

ja natomiast wolę trąbke od saksofonu- Coltrane'a oczywiście lubię i szanuję jednak to w muzyce Milesa znalazłem idealne odzwierciedlenie mojego ideału jazzu- takie płyty jak Kind of blue, Sketches of Spain czy też Bitches Brew to dla mnie sama esencja tej muzyki

Ja byłem generalnie fanem Coltrane'a bo jest bardziej zadziorny, nieokrzesany band. Potem jak posłuchałem In a Silient Way i Bitches Brew to uznałem też bardziej Davisa.
Dlatego teraz mówię, że na równi.