Wiadomości

 

chcialem się ograniczyć do płyt studyjnych Hajduku

choć oczywiście na Patience też sa swietne kawałki jak chociażby Just good friends albo Traintime...Sam Hammill też bardziej lubi tę plytę( zt ego chociazby powodu ze do dzisiaj gra z niej wiele kompozycji: Comfortable albo Patient)...
jednak Enter K jakoś bardziej mi podchodzi

ja stawiam na Enter K..przede wszystkim za poruszające Dont tell me i Happy hour, albo dynamiczne paradox drive....

po prostu Typical to tak wazne dla mnie arcydzieło iz musialem je umieścić......w moim prywatnym rankingu płyt Hammilla to jedna z jego najlepszych płyt

ja tam Typical uwazam za najlepszą płytę live wszechczasow( obok Seconds out genesis)...tu jest wszystko za co kocham muzykę Hammilla- a wersja live Komety wgniata mnie w fotel

ja nie mam żadnych wątpliwości:
1.Out of Water- pierwszy album Hammilla jaki sobie kupilem...a poza tym jest tutaj  A way out
2. Typical bo to najlepszy koncertowy album lat 90..a wykonanie A way out powala
3. This- bo to piękna płyta jest

i PH7 zajęło nieoczekiwanie 3 miejsce

jest za to Rock and Role

dla mnie kameleon jest bardzo rowny i zawiera az 3 wielkie klasyki: In the end, easy to slip away i Black room

w ogole kazdy album Petera z lat 70 to arcydzielo( no może z wyjatkiem Fools mate)

na dalszych miejscach były by: Ph7, Future now Nadir i Kameleon

a ja zgadzam się z Wobblerem...moje trzy ukochane Hammille wszechczasow to wlaśnie Hammille z lat 70-tych :

1.Silent corner- za mrok
2. Over- za tematykę
3 In camera- za Kometę

albo Again- piękna pieśn o utraconej miłości:

I see your picture
as though it were a mirror
but there's no part of you
outside the frame
except the change that you gave to me:
this will never come again.
         

chwila kiedy Hammill śpiewa- and you are gone w środkowej częśći jest genialna i wypruwająca flaki