Aktualnie słucham...

[Polset]

Jean-Michel Jarre - Rendez-Vous  - po wydaniu eksperymentalnej płyty Zoolook, Jarre postanowił wrócić do bardziej konwencjonalnej elektroniki- taki jest właśnie wydany w 1986 roku album Rendez-Vous- podobnie jak przy albumie Oxygene mamy tutaj 6 części kompozycji tytułowej: zwraca uwagę monumentalna część druga z genialnym motywem syntezatorowym na samym początku, w przesiąkniętym smutkiem Rendez-Vous part 3 słyszymy artyste grającego na laserowej harfie; Rendez-Vous part 4 jest już bardziej przebojowe a całość zamyka melancholijne Last Rendez-Vous (Ron's Piece) dedykowane astronaucie Ronowi McNair który zginął w katastrofie promu kosmicznego Challenger

Moja ulubiona płyta tego artysty

[Polset]

Elton John -"The Fox"  Chyba najlepsza płyta artysty lat dekady lat 80. Mało znana-bez przebojów 

[Polset]

The Residents-"Gingerbread Man" Arcydzieło

[Sebastian Winter]

Jean-Michel Jarre - Rendez-Vous  - po wydaniu eksperymentalnej płyty Zoolook, Jarre postanowił wrócić do bardziej konwencjonalnej elektroniki- taki jest właśnie wydany w 1986 roku album Rendez-Vous- podobnie jak przy albumie Oxygene mamy tutaj 6 części kompozycji tytułowej: zwraca uwagę monumentalna część druga z genialnym motywem syntezatorowym na samym początku, w przesiąkniętym smutkiem Rendez-Vous part 3 słyszymy artyste grającego na laserowej harfie; Rendez-Vous part 4 jest już bardziej przebojowe a całość zamyka melancholijne Last Rendez-Vous (Ron's Piece) dedykowane astronaucie Ronowi McNair który zginął w katastrofie promu kosmicznego Challenger

Moja ulubiona płyta tego artysty

też ją bardzo lubię - podoba mi się ten orkiestrowy niemal rozmach części drugiej i ascetyczne piękno trzeciej- to chyba najbardziej nastrojowa płyta artysty od czasu Oxygene

u mnie też elektronicznie: Isao Tomita i Snowflakes Are Dancing- jakby nie patrzeć klasyczna płyta dla całego gatunku

[Tercero]

Wallenstein ‎– Mother Universe
1972

Ciekawe. Niemiecki prog. Przypomina wczesne King Crimson i jeszcze coś.
Ktoś to zna?

[Tercero]

Wallenstein ‎- Cosmic Century
1973

Nie zanany mi zespół. Kolejna płyta. Ciekawa i inna od poprzedniej.
Przypomina miejscami Pink Floyd.

[Sebastian Winter]

Wallenstein ‎– Mother Universe
1972

Ciekawe. Niemiecki prog. Przypomina wczesne King Crimson i jeszcze coś.
Ktoś to zna?

ja znam- wymieniony przez ciebie album i ich debiut czyli Blitzkrieg - brzmią rzeczywiście jak zkrautowany King Crimson-  ich późniejszych albumów nie znam- choć słyszalem że Cosmic Century z 1973 roku tez jest bardzo dobry

[Tercero]

Wallenstein ‎– Mother Universe
1972

Ciekawe. Niemiecki prog. Przypomina wczesne King Crimson i jeszcze coś.
Ktoś to zna?

ja znam- wymieniony przez ciebie album i ich debiut czyli Blitzkrieg - brzmią rzeczywiście jak zkrautowany King Crimson-  ich późniejszych albumów nie znam- choć słyszalem że Cosmic Century z 1973 roku tez jest bardzo dobry

Właśnie słucham "Blitzkrieg" i podoba mi się.

[Tercero]

Colin Newman - Commercial Suicide
1986

 

[Sebastian Winter]

Jean-Michel Jarre - Les Chants Magnétiques  - czyli Jarre w krainie synthpopu- chwilami kojarzy się ten album z Trans Europe Express Kraftwerku choćby przez umieszczenie w kilku nagraniach odgłosów pociągu i innych pojazdów i urządzeń mechanicznych- całość zaś choć brzmi bardzo futurystycznie cechuję lekkość i duża przebojowość ( jak choćby najsłynniejszy fragment tej płyty czyli Les Chants Magnétiques Part 2)

[Sebastian Winter]

Wallenstein ‎- Cosmic Century - chwilami rzeczywiście przypomina Floydów- ciekawa płyta

[Sebastian Winter]

Sisters of Mercy - Vision thing - chyba ostatnia studyjna płyta zespolu- bo jakoś nie chce mi się wierzyć że Eldrichowi po latach zechce się jeszcze cokolwiek nagrać

[Sebastian Winter]

Kraftwerk - The Mix

[Tercero]

Lee Hazlewood - Cake or Death
2006

[Sebastian Winter]

No-man - Love you to bits - juz myślałem że nigdy się nie doczekam takiej płyty zespołu: pełnej transowej elektroniki, ambientowych dźwięków, popu i elementów fusion- czyli wszystkiego tego co stanowiło o sile No-man na pierwszych albumach grupy-na Love you to bits  mamy 2 kompozycje trwające łącznie ponad 35 minut podzielone, każda na 5 części: w tej muzyce aż roi się od znakomitych pomysłów melodycznych- znakomity album, bardzo hipnotyczny, taneczny  i jednocześnie najlepsza rzecz jaką Wilson popełnił od co najmniej dekady- bardzo polecam