Aktualnie słucham...

[Tercero]

VDGG - Grounding in Numbers

[Hajduk]

Nick Drake - Pink Moon - ostatnia, pożegnalna płyta jednego z największych talentów brytyjskiej sceny folkowej- ja, muzykę zawarta na tym albumie, dla własnych potrzeb nazywam minimal folk- bo są to dźwięki niemal zredukowane do potrzebnego minimum: tylko głos i gitara, gdzieniegdzie, jakby w tle pojawia się fortepian- i nic więcej- tyle jeśli chodzi o stronę formalną tego dzieła, bo pod względem emocji niewiele jest płyt które mogłyby jej dorównać-całość trwa tylko 28 minut z sekundami , a zdaje się jakby całe życie minęło w tych dźwiękach- bardzo polecam

Nic dodać nic ująć. Zgadzam się w 100 procentach. Inne płyty Nicka też są wielkie.

[Tercero]

VDGG - Do Not Disturb

[Tercero]

Nick Drake - Pink Moon - ostatnia, pożegnalna płyta jednego z największych talentów brytyjskiej sceny folkowej- ja, muzykę zawarta na tym albumie, dla własnych potrzeb nazywam minimal folk- bo są to dźwięki niemal zredukowane do potrzebnego minimum: tylko głos i gitara, gdzieniegdzie, jakby w tle pojawia się fortepian- i nic więcej- tyle jeśli chodzi o stronę formalną tego dzieła, bo pod względem emocji niewiele jest płyt które mogłyby jej dorównać-całość trwa tylko 28 minut z sekundami , a zdaje się jakby całe życie minęło w tych dźwiękach- bardzo polecam

Nic dodać nic ująć. Zgadzam się w 100 procentach. Inne płyty Nicka też są wielkie.

Znamy i kochamy

U mnie
VDGG - Alt

[Sebastian Winter]

Nick Drake - Pink Moon - ostatnia, pożegnalna płyta jednego z największych talentów brytyjskiej sceny folkowej- ja, muzykę zawarta na tym albumie, dla własnych potrzeb nazywam minimal folk- bo są to dźwięki niemal zredukowane do potrzebnego minimum: tylko głos i gitara, gdzieniegdzie, jakby w tle pojawia się fortepian- i nic więcej- tyle jeśli chodzi o stronę formalną tego dzieła, bo pod względem emocji niewiele jest płyt które mogłyby jej dorównać-całość trwa tylko 28 minut z sekundami , a zdaje się jakby całe życie minęło w tych dźwiękach- bardzo polecam

Nic dodać nic ująć. Zgadzam się w 100 procentach. Inne płyty Nicka też są wielkie.

obok Pink Moon najbardziej lubię Five Leaves left- za melancholię i smutek trochę w klimacie ostatnich kompozycji Franciszka Schuberta, do Bryter Layter musiałem sie trochę dłużej przekonywać jednak i na tej płycie jest sporo magicznej muzyki choćby genialne Northern sky

[Sebastian Winter]

Manfred Mann's Earth Band - Solar Fire - moja zdecydowanie ulubiona płyta zespołu- fragmenty tego albumu słuchane w środku nocy, w "Trójce pod księżycem" w jakiś sposób ukształtowały moją muzyczną wrażliwość- to jedna z tych plyt których nie sposób zapomnieć

[Sebastian Winter]

Peter Hammill - Fireships

[Tercero]

Nic Potter - Self-Contained

Nic szczególnego.

[Sebastian Winter]

Yazoo  - You and Me Both- druga płyta zespołu wydana w 1983 roku- taka sobie, jedynka była o wiele ciekawsza

[Jurski]

Manfred Mann's Earth Band - Solar Fire - moja zdecydowanie ulubiona płyta zespołu...

i moja też. U mnie Fish-Marillion

[Sebastian Winter]

The Beatles - Rubber soul - czyli pierwsza podróż Czwórki z Liverpoolu w kierunku zrewolucjonizowania muzyki rockowej

[Sebastian Winter]

Yes - Yesshows - drugi album koncertowy zespolu- zwracam uwage na znakomite wersje kompozycji The Gates of Delirium oraz Ritual (Nous sommes du soleil)

[Tercero]

David Jackson - Fractal Bridge

[Tercero]

David Jackson - The House That Cried

To chyba nie dla mnie

[Tercero]

Space Opera - Space Opera
1973

Zespół jednej płyty, która fajnie się rozwija. Polecam do posłuchania.