Pokaż wiadomości

31

Sprzedam / 5 płyta do sprzdania/wymiany

« dnia: 20 Marca 2011, 08:33:44 »

Nie chce mi się bawić w Allegro,nie mam tez (na razie) noża na gardle. Robiłem pożytki i kilku rzeczy chce się wyzbyć. (może będzie więcej)

32

Recenzje i opisy płyt VdGG / A Grounding in Numbers (2011) Wersja ostateczna!

« dnia: 15 Marca 2011, 05:32:32 »

Uprzejmie proszę o nie komentowanie recenzji przez osoby mające chorą awersję do "GiN" i jej zwolenników. Krytyka jest OK krytykanctwo NIE!!! FANatyk Polset

Panie i panowie! Nowy album VdGG. Od czego by to zacząć? Ogólnie mówiąc jest to album zwierający wiele elementów i brzmień znanym na z Trisectora. Ale i wiele rzeczy dla zespołu zupełnie nowych,których ni da się porównać z niczym czego do tej pory dokonali. Mam tez dziwne(ale może wcale nie) wrażenie ze słyszę tu motywy muzycznie ze znanych mi dobrze legendarnych utworów niebędących utworami Graffów. Ale po kolei. Mam tu aż 6 faworytów i od pierwszego z nich rozpoczyna się album. Your Time Starts Now to przepiekana ballada przypominająca trochę Final Reel Trisectora ale jest znacznie lepsza!. Banton znakomicie imituje w nim saksofon i można odnieść warzenie że Jaxon był w studiu Kawałek idealny na pozytywne wejście w dzień-tak-jego wydźwięk muzyczny powoduje uśmiech na twarzy. Oczywiście uśmiech sympatii a nie śmieszności. Mathematics to dość smutna ballada w której mocno słyszalne są instrumenty klawiszowe. Dobry utwór. Dalej mamy Highly Strung. To jest poprawiona wersja Drop Dead z Trisectora. I to znacznie poprawiona bo Drop Dead nie mogę słuchać. A Highly Strung to progresywna zabawna piosenka . I tu przejdę sobie do moich spostrzeżeń na temat motywów muzycznych ze znanych mi strych dobrych rockowych. Wstęp tego kawałka (motyw basowy)jest żywcem wyjęty z kompozycji zespołu Wishbone Ash „Underground” z albumu Number the Brave (1981) Ale na tym podobieństwo się kończy. Dalej mamy instrumentalny przerywnik Red Baron to krótka,mroczna kompozycja k której uwagę przykuwają 2 rzeczy. Gra Evansa na bębnach(mam wrażenie że utwór powstał tylko po to ze Guy Se mógł pobębnić na pierwszym planie) oraz motyw grane przez Hammilla (gitara) i Bntona( organy) I znowu-Ja tu słyszę słynny motyw z utworu Exposure Fripp/Gabriel. Ale ten fragment płyty nie jest ciekawy jak dla mnie mogło by go nie być. Ale po nim czeka nas 10 minut rozkoszy! W 2 utworach (chyba najlepszych) pierwszy to Bunsho-Arcydzieło! Znakomita gitara elektryczna Hammilla wysuwa się tu na pierwszy plan ,kojarzyć się może z jego najlepszymi solowymi dokonaniami. Sam utwór jest smutny i dramatyczny ale dynamiczny. Hammill krzyczy i grana gitarze brzmiącej niczym z jego solowego albumu . Roaring Forties (1994)
Evans robi cuda na bębnach i Banton w pewnym momencie gra jak by świat miał się skończyć za chwilę. A potem Snake Oil. Ludzie trzymajcie mnie! Genialna przecz! Zaczyna się od „para-wesołego” motywu na instrumentach klawiszowych. Wypełniony jest mocnym wysokim ”pomnożonym”(pHani wiedzą o czym mówię) wokalem. Czego brakowało mi na Trisectorze I jest dość wesoło ironiczno-progresywnie. Tak jest do drugiej minuty a potem zmiana. Mamy motywy niemalże wyciągnięte z utworu Over the Hill. I na Koniec wracamy to motyw z początku kompozycji .
Potem jest Splink, koleny instrumentalny. Red Bron był żeby Evans sobie pograł a ten to pole popisu dla calego Power Trio pod koniec utworu nie napiszę że jest niepotrzebny (chociaż w sumie jest

) Embarassing Kid Boje się że cześć fanów VDGG powie Embarassing Van Der Graff.. Ja z pewnością tek nie powiem. To nowa jakość w tym zespole znowu progresywna „piosenka” Tyle ze nieco cięższa od Highly Strung i jakby poważniejsza? (cokolwiek to znaczy) Gitary w nim przypominają trochę Led Zeppelin i całkowicie dominują –nie ma tu organ Bantona. A potem prawdziwa perełka Meduza tylko 2 minuty i 12 sekund. Ale przepiękna dramatyczna , wręcz dołująca ballada. Czuje niedosyt ze to tylko 2:12 ale i tak jest to mój faworyt numer 4. A zraz potem faworyt numer 5! Mr. Sands . Super numer. Dalej Smoke. VdGG w stylu funky. Potem następuje połączony z nim 5533. I to jest coś o czym muszę trochę napisać. Największe zaskoczenie tego albumu jak dla mnie. Niemalże awangardowy kawałek,gitary w nim kojarzą mi się w nim z tymi w utworze Neurotica King Crimson (album beat,1982) Pozbawiony linijni melodycznej a w której Hammilla wyśpiewuje tytułowe cyfry z olbrzymim obrzydzeniem w głosie. Kawałek "brzydki" i mający byc trochę nieznośnym z spora dawką agresji. No ale jak przebrniemy prze 5533 to czeka nas prawdziwa nagroda! O TAK! All Over The Place 6 wybitny fragment na albumie. To juz tradycja ze ostanie utwory na płytach Hammilla i VDGG sa imponujące. Nie mogło byc inaczej także tym razem! Motyw przewodni tego utwory przypomina Whaling Stories Procol Harum. No może zakończenie kompozycji lekko rozczrowywuje bo oczekuje się jakiego "łubu du" (bo klimat tak podniosły) a muzycy po prostu przestają grać. GIN to płyta ludzi poszukujący , wciąż mających optymizm i radość tworzenia. Ci panowie jeszcze nie raz pokarzą na co ich stać. A Ja? No cóż... Ja jestem…..Uziemiony!