Wiadomości

Ja się tutaj muszę zgodzić z Polsetem jeśli chodzi o utwór plażowy. Mnie może ciary nie przechodzą ale jak słuchałem tego na plaży w nocy to naprawdę świetnie to brzmiało

,, Right now I want to walk towards the sea,
hoping you're still in step with me..."

Właśnie ten moment bardzo lubię.

Ja tego nie kupuję, dosłownie i w przenośni
Nie mam na myśli tekstu, a aranżację tego utworu.

No struktura i koncepcja utworu jest trochę dziwna ale w pewnych okolicznościach faktycznie się sprawdza

Ja nigdy nie sadziłem ze tojet dziwne
Ale jak to jest dzwne to co powiecie o Only in a Whisper?
Jak powiecie ze to typowy VDGG to pomyśle ze se robicie jaja

Typowy VDGG to nie jest, ale mi się podoba, a "plaża" nie.

Ja się tutaj muszę zgodzić z Polsetem jeśli chodzi o utwór plażowy. Mnie może ciary nie przechodzą ale jak słuchałem tego na plaży w nocy to naprawdę świetnie to brzmiało

,, Right now I want to walk towards the sea,
hoping you're still in step with me..."

Właśnie ten moment bardzo lubię.

Ja tego nie kupuję, dosłownie i w przenośni
Nie mam na myśli tekstu, a aranżację tego utworu.

Potter wróć!!!

Za to, co zrobił na "Vital" mu się pomnik należy!

http://www.nicpotter.com/

Ten "plażowy" to arcydzieło,ciary mam jak tego słucham
Ale już mam dość tych sporów wiec dalej komentować nie będe

To jest cienkie jak barszcz niestety, może ciary masz bo masz zimno w pokoju?

Potter to świetny basista, słychać to choćby na "Vital", gdzie wyczynia niezłe rzeczy
Szkoda, że nie ma go w składzie obecnego VDGG.

Byłby idealny do tej roli. Ale czy to byłby jeszcze Van Der Graaf Generator czy Van Der Graaf? 
W każdym razie na koncertach "power trio" brakuje tego czwartego instrumentu - basu by chciało ucho. 

VDG to był bez Bantona, więc teraz mogą zatrudnić Pottera przynajmniej na koncerty i nic się nie stanie

Potter to świetny basista, słychać to choćby na "Vital", gdzie wyczynia niezłe rzeczy
Szkoda, że nie ma go w składzie obecnego VDGG.

All That Before to przeciętniak na Trisector i mi bardziej przypomina dokonania solo Hammilla. Over the Hill to już jest klasyk VdGG i właśnie on najbardziej przypomina stare dobre VdGG

Zgadzam się, to zdecydowanie czołówka VDGG włącznie z "We Are Not Here".

A ja jeszcze o zakończeniu. Mamy tam ten "szum" maszyn, który moim zdaniem symbolizuje życie oraz słychać śpiew ptaków. Śpiew ptaków to symbol radości życia, a mimo tego nadchodzi nieuchronna śmierć - ucicha szum, a także śpiew ptaków, co świadczy o tym iż jest to opowieść w pierwszej osobie; umieramy mimo tego, iż życie jest piękne, wszystko się urywa, nie ma już nic, a my "not here again".

"Fool's Mate", "In Camera", "Silent Corner..." i "Fireships"

A zauważyliście coś ciekawego na okładce "Fireships"?

Godbluff, Hennos i Polset niech nie odpowiadają, bo pytanie mi szlag trafi, a wczoraj już o tym rozmawialiśmy

Jednak "drzewo", ale na drugim miejscu... "Vital", gdyż jest moim zdaniem świetna.

Okładka Vital świetna???
Beznadziejna jest
Jak bootlegu I to zdjęcie kijowe

Jakie zdjęcie?
Przecież tam są jakieś figurki muzyków, wyglądają jak gipsowe.
To jest świetne!

Słucham sbie Trisectora i tak sobie myślę
Utwór All That Before jest najbardziej zbliżony do tego co VDGG robił w latach 70-tych.
Jego końcówka przypomina zakończenie lemingów. Ran Evansa przynosi wspomnienia o Crying Woolf. A wy zagłosowaliście na Ove The Hill.    

Bo to najlepszy utwór

Ja się pod tą interpretacją podpisuję obiema rękoma. 
Widzę, że szykuje się z Ciebie bardzo dobry odbiorca Hammilla

Ale mogę się mylić, trzeba sie Hammilla zapytać

Bardzo to trudny wybór, ale głosuję na "Pawn Hearts".

Real Time to zwykły, dobry koncert, Vital to rewolucja! Najlepsza koncertówka na świecie, nic podobnego nigdy nie słyszałem, nawet nie potrafię dobrze określić słowami tego, co słychać na Vital.

Zgadzam się!
Vital jest nieziemski, to jest genialne!
Oczywiście wersja 2CD, bo dłuższa

Jednak "drzewo", ale na drugim miejscu... "Vital", gdyż jest moim zdaniem świetna.

A ja sobie tak pomyślałam, że ten "szum" słyszalny na początku i końcu Trisectora to odgłos maszyn w jakiejś fabryce, który symbolizuje życie, tj pracę organizmu człowieka. Na końcu mamy "We Are Not Here Again" i szum zanika, tak jak kończy się życie.
Natomiast "Drop Dead" to takie sielankowe wspomnienie "starych dobrych czasów", stąd muzyka jest na siłę "przesłodzona", bo często tak myślimy o przeszłości, starsi ludzie nawet bardziej to podkreślają.
"Za moich czasów było fajnie, mimo że dziewczyny mówiły "Drop Dead"
Ale to tylko moje gdybanie, być może bez sensu

Głosuję oczywiście na "Over The Hill".