Aktualnie słucham...

[Tercero]

De Div - Pasodoble
1983

Druga płyta zespołu. Bardzo dobry post-punk new-wave z dęciakami, z Holandii. Polecam Sebastinanowi i Ceizuracowi jak nie znają.

[Sebastian Winter]

De Div - Pasodoble
1983

Druga płyta zespołu. Bardzo dobry post-punk new-wave z dęciakami, z Holandii. Polecam Sebastinanowi i Ceizuracowi jak nie znają.

nie znam i sprawdzę

u mnie znowu Peter Hammill tylko że tym razem koncertowy: Centre Sportif, Université de Montréal, Canada, 20 April 1974

01. Slender Threads
02. Modern
03. Solitude
04. The Comet, The Course, The Tail
05. I Once Wrote Some Poems
06. German Overalls

[Tercero]

PH - In A Foreign Town / Out Of Water
2023

Słuchanie drugie, dokładne.

'In A Foreign Town' - wersje słabsze to:
"The Book" - przekombinowane, niepotrzebnie.

"Time To Burn (first version)" - Coś nie tak z przestrzenią wokalu - za blisko? W ogóle jest to problem na całej płycie, przesadził z redukcją przestrzeni.

"Sun City Nightlife" i "Under Cover Names" - Przekombinowane aranżacyjnie, chórki nie harmonizują. Brzmienia klawisza dziwaczne, wystaje poza.


'Out Of Water'- wersje słabsze to:
"Not The Man" - (Pisałem wcześniej) wersja przekombinowana, brzmienia dziwaczne, (elektroniczne)cymbałki - niepotrzebne. Pod koniec, jakby tempo się rozlazło.
"A Way Out" - perkusja psuje utwór

Za to: "Something About Ysabel's Dace" i "On The Surface" - wydają się wersjami ciekawszymi.



Całość obu płyt straciła na prostocie.
Wcześniejsze wersje posiadały oszczędne aranżacje i tego mi teraz brakuje. Miały też jednolite brzmienie (bardzo przestrzenne), teraz jest mix.

[Sebastian Winter]

po części zgadzam się z twoją analizą - brzmienie niektórych nagrań szczególnie z In A Foreign Town jest miejscami dość płaskie i rzeczywiście brakuję nieco przestrzeni- szczególnie mocno to słychać w This Book i Sun City Nightlife- za to Time to burn podoba mi się (choć znacznie lepsza wersja jest na albumie Peel Sessions) - A Way Out przypadła mi do gustu, szczególnie lubię nieco bluesową gitarę ukrytą gdzieś w tle, perkusja w tej kompozycji jakoś mi za bardzo nie przeszkadza- co do Not the Man zgadzam sie pełni- nieco się ten utwór wydaję aranżacyjnie rozlazły- cymbałki rzeczywiście niepotrzebne

na początek dnia Ozric Tentacles - Erpland (1990)

[ceizurac]

PH - In A Foreign Town / Out Of Water
2023

Mnie jakoś na razie nie ciągnie do słuchania tych płyt; chociaż większe nadzieje na "lepszość" mam a propos "Out of Water", która wydaje mi się zawsze taka sztuczna i bardzo osadzona w swoich czasach; nawet "A Way Out" z gitarą i perkusją niezbyt mi się podoba.
Ale jak posłucham to ocenię.

[Tercero]

PH - Out Of Water
1990

Nawet dobrze się tego słucha

[Tercero]

PH - In A Foreign Town / Out Of Water
2023

Mnie jakoś na razie nie ciągnie do słuchania tych płyt;

Przyjdzie ta chwila. Póki co to posłuchaj sobie
De Div - Pasodoble
1983

[Sebastian Winter]

PH - Out Of Water
1990

Nawet dobrze się tego słucha

była to pierwsze płyta Hammilla która kupiłem sobie na kompakcie, ponad 23 lata temu w łódzkim empiku - dlatego darzę ją ogromnym sentymentem i po dziś dzień album ten wywołuję we mnie wiele wspomnień- zresztą nawet teraz słucha się jej z przyjemnością, nie rażą nawet pewne produkcyjne mankamenty które można by na niej znaleźć- a studyjna wersja A way out wciąż bardzo mi się podoba choć oczywiście koncertowe wykonanie z Typical jest o wiele intensywniejsze

[Sebastian Winter]

i znowu Ozric Tentacles - tym razem Spirals in Hyperspace (2004) - czyli idealny space rock na XXI wiek

[Tercero]

LZ - Through The Out Door
1979

[Sebastian Winter]

De Div - Pasodoble (1983) - dość dziwaczne nowo-falowe granie- trochę w klimacie Van Der Graaf, słychać też echa The Pop Group i wczesnych The Stranglers- słucha się przyjemnie ale jak dla mnie bez rewelacji

[Sebastian Winter]

na wieczór Porcupine Tree - Recordings (2001)

[Tercero]

DIV – Twist & Turn
1986

Późniejsze wcielenie zespołu De Div, bardziej okrzepłe. New Wave Post-punk z elmentami rapu.

[Hajduk]

A way out wciąż bardzo mi się podoba choć oczywiście koncertowe wykonanie z Typical jest o wiele intensywniejsze

Myślę, że Peter brzmieniowo "przesunął" te płyty z lat 80-tych (umówmy się, że rok 1990 to jeszcze końcówka poprzedniej dekady) gdzieś tak do końcówki lat 90-tych (tak między "This" a "None Of The Above". Spodziewałem się bardziej radykalnego podejścia. Jakichś "skeletons of songs", czegoś surowego, prymarnego. Zgadzam się z wszystkim co piszecie. "On The Surface" najbardziej zyskuje. "A Way Out" mogłoby być bardziej surowe i zredukowane (jak na koncertach). Ciekawie się tego wszystkiego słucha, ale jak dla mnie nie są to jakieś radykalne zmiany. To raczej ujęcie tych utworów w innej barwnej palecie, niż namalowanie nowego obrazu.

[Tercero]

Spodziewałem się bardziej radykalnego podejścia. Jakichś "skeletons of songs", czegoś surowego, prymarnego. Zgadzam się z wszystkim co piszecie. "On The Surface" najbardziej zyskuje. "A Way Out" mogłoby być bardziej surowe i zredukowane (jak na koncertach).

Słuchając nowych wersji, przez moment pomyślałem że lepiej by było, jakby PH zrobił coś jak Waters z Dark Side of The Moon, coś bardziej intymnego i surowego.