Aktualnie słucham...

[ceizurac]

PH/SG oraz DJ "Tokio 6.11.2004" - bardzo ciekawy koncert; niby tylko ze Stuartem Gordonem, ale w połowie występu dołącza David Jaxon...

(Piano)
Shell
Curtains
Wendy and the Lost Boy
Touch and Go

(Guitar)
Amnesiac
Driven
Like Veronica
Primo On The Parapet

Then PH invited David Jackson on stage.

I Will Find You
Out of My Book
Central Hotel

Four Pails (Piano)
Autumn
Labour of Love

Refugees (Piano)

Encore:

Traintime (Piano)

[Sebastian Winter]

u mnie też koncertowy Peter Hammill -  Chestnut Cabaret, Philadelphia, PA, USA 1985

Just Good Friends
My Room (Waiting for Wonderland)
Don't Tell Me
Time Heals
This Side of the Looking Glass
Mirror Images
Stranger Still
The Future Now
The Lie (Bernini's Saint Theresa)
Flight
Still Life

[ceizurac]

dalej koncertowo:
VDG "London, Chalk Farm Roundhouse 20.02.1977".

[ceizurac]

I dalej koncert:
PH "16.05.1988 Zeche, Bochum, Germany".

[Sebastian Winter]

u mnie stare Genesis i Nursery Cryme (1971) - cały dzień po głowie mi dzisiaj chodzi The Return of the Giant Hogweed -z tego też względu musiałem posłuchać tej płyty

[Sebastian Winter]

Pieter Nooten  - Ourspace (2006) - solowy debiut byłego muzyka Clan of Xymox - bardzo fajna, nastrojowa muzyka z elementami elektronicznymi, ambientowymi i miejscami, post-punkowymi- warto poznać te dźwięki

[Tercero]

King Crimson - Debiut

[Sebastian Winter]

u mnie tez King Crimson tylko w wersji live: Absent Lovers: Live in Montreal (1998) - nagrania koncertowe z 1984 roku- dominują oczywiście kompozycje z kolorowej trylogii plus Larks' Tongues in Aspic part 2 i tytułowy utwór z płyty Red- wykonawczo nie można się do niczego przyczepić: Levin wyczynia niesamowite rzeczy na bassie i sticku, a w kilku fragmentach Bruford przechodzi sam siebie (szczególnie w Larks' Tongues in Aspic)- zwraca uwagę świetna partia Frippa w Indiscipline a Belew oczywiście też jest bezkonkurencyjny-w każdym bądź razie  polecam ten zestaw jak ktoś jeszcze go nie zna

[ceizurac]

Sepultura "Dante XXI" (2006) - kolejny koncept album zespołu; tym razem na podstawie "Boskiej Komedii" Dantego; ostre i brutalne metalowe piekło.

[ceizurac]

Porcupine Tree "Signify".

[Polset]

u mnie tez King Crimson tylko w wersji live: Absent Lovers: Live in Montreal (1998) - nagrania koncertowe z 1984 roku- dominują oczywiście kompozycje z kolorowej trylogii plus Larks' Tongues in Aspic part 2 i tytułowy utwór z płyty Red- wykonawczo nie można się do niczego przyczepić: Levin wyczynia niesamowite rzeczy na bassie i sticku, a w kilku fragmentach Bruford przechodzi sam siebie (szczególnie w Larks' Tongues in Aspic)- zwraca uwagę świetna partia Frippa w Indiscipline a Belew oczywiście też jest bezkonkurencyjny-w każdym bądź razie  polecam ten zestaw jak ktoś jeszcze go nie zna

Znam i kocham od lat Dopisuję się do polecania tego wydawnictwa. Pierwszego w historii wydawnictwa ukazującego koncertowe oblicze KC z lat 80

[ceizurac]

IQ "Resistance".

[Tercero]

King Crimson -  live at the Marquee
1969 bootleg

Jakość trochę słaba ale nie mieli wtedy smartfonów.

[Sebastian Winter]

Marianne Faithfull with Warren Ellis - She Walks In Beauty (2021) - niezmordowany jest w tym roku Warren Ellis: kilka miesięcy temu wraz z Nickiem Cave'em nagrał znakomity album pt. Carnage a całkiem niedawno ukazała sie ta płyta- płyta niezwykła pod każdym względem- Marianne Faithfull postanowiła oddać hołd XIX wiecznej poezji angielskiej - mamy więc tutaj słynne wiersze Lorda Byrona (choćby So We’ll Go No More A Roving), Johna Keatsa (na przykład mój ukochany La Belle Dame Sans Merci), Shelleya (Ozymandias) czy też Lorda Tennysona ( The Lady Of Shalott) recytowane pięknym brytyjskim akcentem przez Marianne- tło dla poezji stanowi przecudna , nieco ambientowa, zloopowana ścieżka dźwiękowa autorstwa Ellisa- całości słucha sie znakomicie i ja na przykład wiele razy będę do tej pozycji wracać- polecam choć zdaję sobie sprawę że nie jest to muzyka dla wszystkich- raczej dla zadeklarowanych psychofanów XIX wiecznego angielskiego romantyzmu, jak niżej podpisany choć Hajdukowi i Łukaszowi mogłaby się ta płyta spodobać

[Sebastian Winter]

teraz dla odmiany Omar Rodríguez-López - Se Dice Bisonte, No Búfalo (2007) - jedna z jego najlepszych solowych płyt- świetna mieszanka jazz/fusion z rockiem eksperymentalnym i elektroniką