Aktualnie słucham...

[Sebastian Winter]

Mike Oldfield - Return to Ommadawn  - pierwsze muzyczne zaskoczenie tego roku- Piszę zaskoczenie, bo spodziewałem się odgrzewanych kotletów a pan Oldfield nagrał najlepszą płytę od wielu, wielu lat. Jest to oczywiście muzyka odwołująca się pod względem stylistycznym do słynnego wydawnictwa Ommadawn, jednak są to dźwięki niezwykle stylowe i chwilami ujmująco piękne. To dwie suity trwające łącznie troche ponad 40  minut nawiązujące oczywiście do dzieła z 1975 roku, robią to jednak w sposób niezwykle inteligentny- nie każdy artysta potrafi spojrzeć z perspektywy lat na swoje dzieło i zaproponować coś naprawdę interesującego. Podsumowując: znakomity album wydał imć Pan Staropolski - chce się do tej muzyki wracać raz za razem i choć całość może chwilami wydawać się trochę monotonna ( brakuje na albumie jakiegoś bardziej rockowego pierdolnięcia )  to nie zmienia to faktu iż jest to rzecz ze wszech miar godna uwagi. Bardzo polecam przede wszystkim Polsetowi- dla niego to będzie lektura obowiązkowa

[Tercero]

Mike Oldfield - Return to Ommadawn  - pierwsze muzyczne zaskoczenie tego roku- Piszę zaskoczenie, bo spodziewałem się odgrzewanych kotletów a pan Oldfield nagrał najlepszą płytę od wielu, wielu lat. Jest to oczywiście muzyka odwołująca się pod względem stylistycznym do słynnego wydawnictwa Ommadawn, jednak są to dźwięki niezwykle stylowe i chwilami ujmująco piękne. To dwie suity trwające łącznie troche ponad 40  minut nawiązujące oczywiście do dzieła z 1975 roku, robią to jednak w sposób niezwykle inteligentny- nie każdy artysta potrafi spojrzeć z perspektywy lat na swoje dzieło i zaproponować coś naprawdę interesującego. Podsumowując: znakomity album wydał imć Pan Staropolski - chce się do tej muzyki wracać raz za razem i choć całość może chwilami wydawać się trochę monotonna ( brakuje na albumie jakiegoś bardziej rockowego pierdolnięcia )  to nie zmienia to faktu iż jest to rzecz ze wszech miar godna uwagi. Bardzo polecam

Potwierdzam. Bardzo fajna płyta.
Ujmuje mnie jej brzmienie. Bardzo szerokie, przestrzenne, ciepłe, bogate nie wiem czy to tylko u mnie.
Czy to sprawa remasteringu czy czegoś tam jeszcze nie wiem.

[Sebastian Winter]

Klaus Schulze - Irrlicht  - debiut artysty wydany w 1972 roku- dużo tutaj dziwnej, kosmicznie brzmiącej elektroniki a do tego dochodzą elementy psychodeliczne i awangardowe

[Polset]

Klaus Schulze - Irrlicht  - debiut artysty wydany w 1972 roku- dużo tutaj dziwnej, kosmicznie brzmiącej elektroniki a do tego dochodzą elementy psychodeliczne i awangardowe

Jest zimno i surowo ale i hipnotycznie. Mam oryginał  

[Polset]

Mike Oldfield - Return to Ommadawn  - pierwsze muzyczne zaskoczenie tego roku- Piszę zaskoczenie, bo spodziewałem się odgrzewanych kotletów a pan Oldfield nagrał najlepszą płytę od wielu, wielu lat. Jest to oczywiście muzyka odwołująca się pod względem stylistycznym do słynnego wydawnictwa Ommadawn, jednak są to dźwięki niezwykle stylowe i chwilami ujmująco piękne. To dwie suity trwające łącznie troche ponad 40  minut nawiązujące oczywiście do dzieła z 1975 roku, robią to jednak w sposób niezwykle inteligentny- nie każdy artysta potrafi spojrzeć z perspektywy lat na swoje dzieło i zaproponować coś naprawdę interesującego. Podsumowując: znakomity album wydał imć Pan Staropolski - chce się do tej muzyki wracać raz za razem i choć całość może chwilami wydawać się trochę monotonna ( brakuje na albumie jakiegoś bardziej rockowego pierdolnięcia )  to nie zmienia to faktu iż jest to rzecz ze wszech miar godna uwagi. Bardzo polecam przede wszystkim Polsetowi- dla niego to będzie lektura obowiązkowa

No to czuje sie zobowiązany  

[Sebastian Winter]

Mike Oldfield - Return to Ommadawn - trzecie przesłuchanie tego albumu- za każdym razem prezentuje się coraz lepiej- zacząłem też zwracać baczniejszą uwagę na produkcję która jak wspomniał kolega Tercero jest bardzo ciepła i przestrzenna; poza tym wszystkie motywy składające się na dwie suity zawarte na płycie we wspaniały sposób uzupełniają się wzajemnie tworząc zwarty monolit.

[ceizurac]

K-Group "Mannheim 1.10.1981" - jakość dźwięku nie powala, ale koncert ok.

[Sebastian Winter]

Brian Eno- Reflection - najnowsza płyta Briana- na album sklada się 54- minutowe nagranie tytułowe; wrażenia po pierwszym przesłuchaniu? jest dobrze, chwilami nawet bardzo- jednak bez rewelacji- chwilami za monotonna ta muzyka- jakby skrócić całość do czterdziestu  kilku minut płyta na pewno by dużo zyskała

[Jurski]

Pain Of Salvation - nowa płyta. Co raz bardziej mi się podoba.

[Tercero]

Dzisiaj:

The M - The M - 1972 - Japoński Prog.
Mike Oldfield - Return to Ommadawn - wiadomo
Manfred Mann's Earth Band - Glorified Magnified - wiadomo
Manfred Mann's Earth Band - Manfred Mann's Earth Band - wiadomo

[Sebastian Winter]

Pearl Jam i Ten - klasyka lat 90-tych- od czasu do czasu lubię sobie tę płytę przypomnieć

[Sebastian Winter]

Assal & Zenn-  "Assal & Zenn" - czyli pierwsza płyta Adama Łassy po rozpadzie Abraxas- plus Lukasz Święch - muzyk z również Abraxasową przeszłością - wyszła z tego całkiem fajna rzecz , chwilami bardzo w klimacie ich macierzystego zespołu- choć gdyby ją skrócić do 50 minut na pewno by ta muzyka zyskała

[Sebastian Winter]

The Velvet Underground - "The Velvet Underground"-  ktoś kiedyś napisał iż VU najlepiej słuchać z płyty winylowej  i najzupełniej się z nim zgadzam. Wczoraj trafiło w moje łapki winylowe wydanie trzeciego albumu zespołu i od kilkunastu minut rozkoszuje się tymi dzwiekami; bardzo przyjemnie trzeszczącymi bo i sam winyl już swoje lata ma ( wydała to MGM Records w 1978 roku). Jednak to trzeszczenie tylko dodaje muzyce uroku i bez niego to już nie byłoby to

[Tercero]

Please - Please 68/69
Please ‎– Seeing Stars

Brytyjska psychodelia z lat 68/69 materiał wydany dopiero w 1999 i później. Czyli nie znany przez lata!
Brzmi to jak protoplaści zespołu Air z Moon Safari - szczególnie cd Seeing Stars.

Zespół ten grał też pod nazwą Neon Pearl i T2 (badziej gitarowa odmiana)

[Sylvie]

Return To Ommadawn