Kiedy po raz pierwszy usłyszeliście muzykę Mistrza

[Klaudia]

ja studiuję teatrologię, więc nie śmiałabym twierdzić inaczej
w zasadzie Hammill takie cuda głosem robi, że zupełnie warstwa muzyczna może sobie zejść drugi czy nawet piąty plan jeśli nie jest najlepsza. z kolei na odrwót - nie mogę słuchać dla przykładu Yes, czy Caravan bo koszmarnie mnie drażni ta typowa tendencja wokalna w wypadku wielu kapel tego nurtu. choćby nie wiem jak dobre było muzycznie, nie mogę się przełamać przy tym zawodzeniu. Hammillowi też się zdarza, np. początek Forsaken Gardens, ale świetnie wypada w kontraście z tym co się dzieje już przy '...it's getting colder...'

[Godbluff]

Pewnie masz na myśli tak zwany anielski czy słowiczy śpiew . Mnie tam YES jakoś nie odrzuca. Powiem wiecej, to nawet jeden z moich ulubionych zespołów . Jedyne czego w YES nie łykam to tekstów Andersona, jakieś takie bezsensowne dziwadła... No co do głosu Hammilla to ciężko mu zaprzeczyć, że robi on z nim to co Hendrix z gitarą...
U mnie Time to Burn, właśnie m się przypomniało, że to drugi highlight tego albumu

[Klaudia]

szczerze - Yes mam dwa albumy, przesłuchałam po razie i może i jestem ignorantem, ale to by było na tyle znajomości w kwestii fajnych progresywnych wokali - moje ostatnie odkrycie: Comus, szczególnie kawałek "Diana" z First Utterrance. ale to już zupełnie inny prog.
Time to Burn - takie dobre do nyny

[Godbluff]

szczerze - Yes mam dwa albumy, przesłuchałam po razie i może i jestem ignorantem, ale to by było na tyle znajomości w kwestii fajnych progresywnych wokali - moje ostatnie odkrycie: Comus, szczególnie kawałek "Diana" z First Utterrance. ale to już zupełnie inny prog.
Time to Burn - takie dobre do nyny

Może to był jakiś Big Generator i Cyferki

Słuchałem tej "Diany" muszę przyznać, że te wokale są faktycznie takie spooky...
Bardzo ciekawe ogólnie, czegoś takiego jeszcze nie słyszałem. Muszę się zaopatrzyć w ten album

[Klaudia]

yyy niet - Yes i The Yes Album ale tak jak mówię, jeśli coś mi nie leży wokalnie to nie mogę słuchać. zwłaszcza jeśli chodzi o to ptasie wycie a First Utterance polecam, cała płytka jest świetna, ale to już bardziej psychodeliczna awangarda niż prog sam w sobie.

[Godbluff]

yyy niet - Yes i The Yes Album ale tak jak mówię, jeśli coś mi nie leży wokalnie to nie mogę słuchać. zwłaszcza jeśli chodzi o to ptasie wycie a First Utterance polecam, cała płytka jest świetna, ale to już bardziej psychodeliczna awangarda niż prog sam w sobie.

to Ty chyba Refugees w oryginale nie trawisz, tam Hammill śpiewa prawie jak Anderson
Pierwsze dwa albumy to słabe są ogólnie, jak już słychać to Relayer albo CTTE, no ale jak głos Andersona Ci sie nie podoba to lepiej nie próbuj
Ten Comus to faktycznie dziwadło jakiś jest ale to akurat ma na plus

[Klaudia]

powiem tak - Hammill to Hammill, jemu wolno ale faktycznie, nie żeby mnie to cieszyło...

[dziobak]

Nie będę oryginalny. Pierwszy raz Hammilla usłyszałem na początku lat 90 oczywiście u Beksińskiego. Nie była to wtedy dla mnie "łatwa" muzyka ale może dlatego wciąż mnie porusza i intryguje.

[Crying Wolf]

Witam. Jetsem nowy na forum. Fanem VdGG jestem od jesieni 2011, natomiast Petera Hammilla słucham od Lipca 2013. Na dobry początek mam pytanie związane z Tomaszem Beksińskim. Jako, że większość z was pierwszy raz z twórczością Mistrza zetknęła się w jego audycjach - pozwoliłem sobie wejść właśnie na tego posta. A mianowicie. Uwielbiam te poetyckie audycje, a szczególnie tą zEdgarem Allanem Poe z 27.07.1991. Niesamowita audycja, a pierwsza godzina to prawdziwe pikno. Mogę śmiało napisać, że ta audycja przebija wszystkie albumy muzyczne jakie kiedykolwiek słyszałem. Gdzieś wyczytałem, że okres z 25/26 Lipca to wyjątkowy czas dla Pana Beksińskiego - dlatego wtedy były te wyjątkowe wieczory. Może ktoś z was wie dlaczego ten okres był taki wyjątkowy? Co znaczył?

[Sylvie]

Witam. Jetsem nowy na forum. Fanem VdGG jestem od jesieni 2011, natomiast Petera Hammilla słucham od Lipca 2013. Na dobry początek mam pytanie związane z Tomaszem Beksińskim. Jako, że większość z was pierwszy raz z twórczością Mistrza zetknęła się w jego audycjach - pozwoliłem sobie wejść właśnie na tego posta. A mianowicie. Uwielbiam te poetyckie audycje, a szczególnie tą zEdgarem Allanem Poe z 27.07.1991. Niesamowita audycja, a pierwsza godzina to prawdziwe pikno. Mogę śmiało napisać, że ta audycja przebija wszystkie albumy muzyczne jakie kiedykolwiek słyszałem. Gdzieś wyczytałem, że okres z 25/26 Lipca to wyjątkowy czas dla Pana Beksińskiego - dlatego wtedy były te wyjątkowe wieczory. Może ktoś z was wie dlaczego ten okres był taki wyjątkowy? Co znaczył?

Witam na forum.
(Moderacja zostanie wyłaczona po wysłaniu 10 postów).
Myślę, że jest to związane z życiem osobistym Beksy.

[Sebastian Winter]

Witam. Jetsem nowy na forum. Fanem VdGG jestem od jesieni 2011, natomiast Petera Hammilla słucham od Lipca 2013. Na dobry początek mam pytanie związane z Tomaszem Beksińskim. Jako, że większość z was pierwszy raz z twórczością Mistrza zetknęła się w jego audycjach - pozwoliłem sobie wejść właśnie na tego posta. A mianowicie. Uwielbiam te poetyckie audycje, a szczególnie tą zEdgarem Allanem Poe z 27.07.1991. Niesamowita audycja, a pierwsza godzina to prawdziwe pikno. Mogę śmiało napisać, że ta audycja przebija wszystkie albumy muzyczne jakie kiedykolwiek słyszałem. Gdzieś wyczytałem, że okres z 25/26 Lipca to wyjątkowy czas dla Pana Beksińskiego - dlatego wtedy były te wyjątkowe wieczory. Może ktoś z was wie dlaczego ten okres był taki wyjątkowy? Co znaczył?

witam nowego kolegę na forum

ja słuchałem Beksy dopiero od 1995 roku więc wiele dobrych audycji niestety mnie ominęło- te o których mówisz znam tylko ze starych kaset magnetofonowych i z mp3 znalezionych w necie- więc ze stu procentową pewnością nie odpowiem na Twoje pytanie. Tutaj bardziej Hennos ( jeśli chodzi o Beksę to on jest tutaj starym wyjadaczem )  mógłby się wypowiedzieć- jednak z tego co kojarzę mogły to być różne zawirowania uczuciowe które przecież przez całe życie Tomkowi towarzyszyły. Poza tym właśnie w tym okresie Beksa kończył swoją współpracę z ówczesnym Programem Drugim polskiego radia. Do tego doszly jeszcze nasilające się problemy z kręgosłupem ( choć tutaj pewności nie mam )

[Hennos]

Problemy z kręgosłupem to Beksa miał trochę później, a z "Dwójki" chyba odszedł jesienią, kiedy zmieniła się ramówka i profil radia.
No to o jakieś sprawy uczuciowe na pewno chodzi.

[Crying Wolf]

Do Sebastiana Wintera: Nawet nie wiesz jak ci zazdroszcze, że mogłeś Go słuchać na żywo nawet po 1995. Ja niestety mam 25 lat. Czasami chciałbym być starszy, dziś mało takich ludzi z prawdziwą pasją. Co do mojego pytania natomiast - to pewnie była jakaś Jego tajemnica, ale i tak wielkie dzięki za odpowiedź.

[Sebastian Winter]

Do Sebastiana Wintera: Nawet nie wiesz jak ci zazdroszcze, że mogłeś Go słuchać na żywo nawet po 1995. Ja niestety mam 25 lat. Czasami chciałbym być starszy, dziś mało takich ludzi z prawdziwą pasją. Co do mojego pytania natomiast - to pewnie była jakaś Jego tajemnica, ale i tak wielkie dzięki za odpowiedź.

a ja żałuję tylko że tyle lat mnie ominęło- 14 jakby nie patrzeć....pozostały mi w pamięci wspaniałe noce spędzone przy odbiorniku radiowym i wiele wspaniałych płyt które dzięki niemu poznałem a które zostaną ze mna już na zawsze....teraz już nie ma takich ludzi i takiego radia- zresztą jak to pięknie ujął Lord Tennyson:

"In looking on the happy Autumn-fields,
And thinking of the days that are no more"

[Hajduk]

Witam. Jetsem nowy na forum. Fanem VdGG jestem od jesieni 2011, natomiast Petera Hammilla słucham od Lipca 2013. Na dobry początek mam pytanie związane z Tomaszem Beksińskim. Jako, że większość z was pierwszy raz z twórczością Mistrza zetknęła się w jego audycjach - pozwoliłem sobie wejść właśnie na tego posta. A mianowicie. Uwielbiam te poetyckie audycje, a szczególnie tą zEdgarem Allanem Poe z 27.07.1991. Niesamowita audycja, a pierwsza godzina to prawdziwe pikno. Mogę śmiało napisać, że ta audycja przebija wszystkie albumy muzyczne jakie kiedykolwiek słyszałem. Gdzieś wyczytałem, że okres z 25/26 Lipca to wyjątkowy czas dla Pana Beksińskiego - dlatego wtedy były te wyjątkowe wieczory. Może ktoś z was wie dlaczego ten okres był taki wyjątkowy? Co znaczył?

Poruszasz ciekawą kwestię. Można ją sprowadzić do pytania: jak wydarzenia ze sfery prywatnej przekładają się na twórczość artystyczną (jeśli za takową uznamy również audycje radiowe)? Myslę, że wiele Twoich wątpliwości w tej kwestii będzie mogła rozwiać biografia Magdaleny Grzebałkowskiej "Beksińscy. Portret podwójny".
A co do Twoich pytań, to myślę, że ówcześni słuchacze audycji Tomasza Beksińskiego (do których i ja się zaliczam) nie bardzo wiedzą co mogło się dziać w jego prywatnym życiu w tym czasie. Autor audycji radiowych był po prostu autorem audycji radiowych (i w wiekszości przypadków "osobowością"), niewiele wiedzielismy na temat ich pozaaudycyjnego życia. Co więcej, znaliśmy wyłącznie ich głosy - i o ile w jakimś stopniu ciekawiło nas jak wyglada ten co mówi do nas "z drugiej strony sitka" - nie było to dla nas istotne. Liczyła się jedynie prezentowana muzyka i sposób jej prezentacji. Zastanawiające, że ani Beksa, ani Piotr Kaczkowski nie byli wybitnymi krytykami, czy nawet dziennikarzami muzycznymi, a jednak doskonale potrafili dobierać muzykę do swoich audycji i z pasją o niej opowiadać. W okresie, o który pytasz Beksa nie był jeszcze tak ekshibicjonistyczny jak w drugiej połowie lat 90-tych gdy zaczął pisać felietony do Tylko/Teraz Rocka. Pamietam te "słuchowiska" oparte m.in. o prozę Edgara Allana Poe, ale nie potrafię odpowiedzieć jakie zdarzenia z jego prywatnego życia wplynęły na to, że pojawiły się one właśnie wtedy. I nie bardzo mnie to interesowało wtedy, w ogóle nie interesuje teraz. Na pewno w znalezieniu takiej formuly audycji pomogły przenosiny do Trójki. Wiosną 1991 roku Polska podpisała konwencję rzymską i rozglosnie radiowe przestaly grać albumy w całości. Przeprofilowaniu uległ II Program Polskiego Radia (od tej pory grający muzykę poważną i jazz), więc Beksiński przeniósł się do Trójki i m.in. zaczął prowadzić w soboty "Trójkę pod księżycem", a ta trzygodzinna audycja pozwalała mu tworzyć także tego typu "słuchowiskowe" audycje, w których proza i cytaty z tekstów piosenek wraz z muzyką twórzyły spójną opowieść.