Aktualnie słucham...

[ceizurac]

David Sylvian and Robert Fripp "Damage: Live".

[Sebastian Winter]

u mnie Änglagård - Prog på Svenska: Live in Japan (2014) - szwedzki karmazynowy progres w znakomitym koncertowym wydaniu

[Sebastian Winter]

Van Der Graaf Generator - Darmstadt 20.06.2013

[intro] [1:54]
Over the Hill [12:46]
Flight [21:17]
Bunsho [6:02]
Liftetime [5:46]
Meurglys III, The Songwriters Guild [16:40]
A Plague of Lighthouse Keepers [23:26]
[encore break] [1:59]
Scorched Earth [11:31]

[ceizurac]

George Benson "Breezin'" (1976) - relaksująca muzyka.

[Sebastian Winter]

John Foxx - Metamatic (1980)- klasyka futurystycznego synthpopu

[Sebastian Winter]

Squid - Bright Green Field (2021) - słucham w ramach porównania z O Monolith- Bright Green Field to całkiem niezła płyta, miejscami nawet porywająca jednak ocenę całości zaniża maniera wokalna Ollie Judge'a który niepotrzebnie wyciąga wysokie tony co może kojarzyć się z głosowymi popisami Davida Byrne'a- choć Amerykanin robił to jednak w nieco ciekawszy sposób- mimo wszystko to kawał znakomitej post-punkowej muzyki i niejako wstęp do jeszcze lepszej drugiej płyty zespołu

[Hajduk]

Squid - Bright Green Field (2021) - słucham w ramach porównania z O Monolith- Bright Green Field to całkiem niezła płyta, miejscami nawet porywająca jednak ocenę całości zaniża maniera wokalna Ollie Judge'a który niepotrzebnie wyciąga wysokie tony co może kojarzyć się z głosowymi popisami Davida Byrne'a- choć Amerykanin robił to jednak w nieco ciekawszy sposób- mimo wszystko to kawał znakomitej post-punkowej muzyki i nijako wstęp do jeszcze lepszej drugiej płyty zespołu

Może to raczej kwestia, że Ollie nadużywa tej maniery na debiucie, i.e. śpiewa w ten sposób cały czas we wszystkich utworach. Na nowym krążku zróżnicował swoje partie wokalne - i wyszło to na dobre. Debiut jest godny polecenia, bo to również kawał inteligentnej muzyki. Dodam, że mnie osobiście jego poprzednia maniera nie raziła w ogóle.

[Sebastian Winter]

Squid - Bright Green Field (2021) - słucham w ramach porównania z O Monolith- Bright Green Field to całkiem niezła płyta, miejscami nawet porywająca jednak ocenę całości zaniża maniera wokalna Ollie Judge'a który niepotrzebnie wyciąga wysokie tony co może kojarzyć się z głosowymi popisami Davida Byrne'a- choć Amerykanin robił to jednak w nieco ciekawszy sposób- mimo wszystko to kawał znakomitej post-punkowej muzyki i nijako wstęp do jeszcze lepszej drugiej płyty zespołu

Może to raczej kwestia, że Ollie nadużywa tej maniery na debiucie, i.e. śpiewa w ten sposób cały czas we wszystkich utworach. Na nowym krążku zróżnicował swoje partie wokalne - i wyszło to na dobre. Debiut jest godny polecenia, bo to również kawał inteligentnej muzyki. Dodam, że mnie osobiście jego poprzednia maniera nie raziła w ogóle.

właśnie dlatego ich druga płyta podoba mi się o wiele bardziej- a co do maniery myślę iż po kilkunastu przesłuchaniach i do niej można się przyzwyczaić jeśli towarzyszy jej wyśmienita muzyka - a tak jest w przypadku tego albumu

[LukaszS]

Collage Moonshine
Atomic Rooster Death Walks Behind You

[Sebastian Winter]

z samego rana Sigur Ros - Ágætis byrjun (1999) - drugi album islandzkiej legendy post-rocka

[ceizurac]

Lorna Shore "Triumph/Maleficium" (2010/2013) - dwie epki ekstremalnej muzyki.

[ceizurac]

VDGG "Satan, God and Nemo - Live in Toronto 15.10.1976" - jeden z najlepszych jakościowo, wykonawczo i dźwiękowo bootlegów z tamtej epoki.

[Sebastian Winter]

u mnie Interpol - Try It On Remixes (2011) - jak sama nazwa sugeruję jest to epka z remiksami z ich imiennej płyty która ukazała sie rok wcześniej

[Sebastian Winter]

na wieczór bardzo wysublimowany synthpop od grupy Japan - Gentlemen Take Polaroids (1980) - na tym albumie jest moje absolutnie ukochane nagranie zespołu czyli Nightporter

[Sebastian Winter]

Pet Shop Boys – Smash The Singles 1985-2020 (2023) - trzypłytowa kompilacja najsłynniejszych przebojów zespołu- wszystkie nagrania zostały zremasterowane i brzmią często o wiele ciekawiej niż w wersjach studyjnych- polecam Ceizuracowi