Aktualnie słucham...

[Tercero]

Geoff Mann - Second Chants


Piękny album!

[Sebastian Winter]

u mnie Van der Graaf Generator i  An Introduction (From The Least To The Quiet Zone) (2000) - tak mnie coś ostatnio na składanki Graafowe wzięło

[Tercero]

Syd Barrett - Madcap Laughs

Dziś urodziny Syda

[Tercero]

Pink Folyd - 1965: Their First Recordings

[Sebastian Winter]

Pink Folyd - 1965: Their First Recordings

bardzo fajny zestaw

na wieczór:

Rustin Man - Clockdust (2020) - to w ramach remanentów za poprzedni rok- Hajduk  polecał i rzeczywiście jest to bardzo dobry album- pod względem muzycznym jest to rzecz zawieszona pomiędzy Tim Buckleyem, późnym Talk Talk i Davidem Bowie- sporo też tutaj klimatycznych elementów jazzowych a  miejscami śpiew Paula Webba kojarzyć się może nawet z samym Peterem Hammillem- kto wie być może właśnie takie płyty nagrywałaby grupa Talk Talk gdyby wszystko potoczyło się inaczej...ogólne wrażenie jest zatem bardzo dobre a szczególnie polecam to wydawnictwo Polsetowi bo to chwilami dość Polsetowa płyta

[Hajduk]

Pink Folyd - 1965: Their First Recordings

bardzo fajny zestaw

na wieczór:

Rustin Man - Clockdust (2020) - to w ramach remanentów za poprzedni rok- Hajduk  polecał i rzeczywiście jest to bardzo dobry album- pod względem muzycznym jest to rzecz zawieszona pomiędzy Tim Buckleyem, późnym Talk Talk i Davidem Bowie- sporo też tutaj klimatycznych elementów jazzowych a  miejscami śpiew Paula Webba kojarzyć się może nawet z samym Peterem Hammillem- kto wie być może właśnie takie płyty nagrywałaby grupa Talk Talk gdyby wszystko potoczyło się inaczej...ogólne wrażenie jest zatem bardzo dobre a szczególnie polecam to wydawnictwo Polsetowi bo to chwilami dość Polsetowa płyta

Dodałbym tu jeszcze szczyptę Roberta Wyatta. Mimo tych - trafnych - porównań, album Webba jest znakomity. Może w tym roku będzie kolejny? Bardzo bym chciał.

[Sebastian Winter]

Pink Folyd - 1965: Their First Recordings

bardzo fajny zestaw

na wieczór:

Rustin Man - Clockdust (2020) - to w ramach remanentów za poprzedni rok- Hajduk  polecał i rzeczywiście jest to bardzo dobry album- pod względem muzycznym jest to rzecz zawieszona pomiędzy Tim Buckleyem, późnym Talk Talk i Davidem Bowie- sporo też tutaj klimatycznych elementów jazzowych a  miejscami śpiew Paula Webba kojarzyć się może nawet z samym Peterem Hammillem- kto wie być może właśnie takie płyty nagrywałaby grupa Talk Talk gdyby wszystko potoczyło się inaczej...ogólne wrażenie jest zatem bardzo dobre a szczególnie polecam to wydawnictwo Polsetowi bo to chwilami dość Polsetowa płyta

Dodałbym tu jeszcze szczyptę Roberta Wyatta. Mimo tych - trafnych - porównań, album Webba jest znakomity. Może w tym roku będzie kolejny? Bardzo bym chciał.

ja też choć to już by był trzeci pod rząd biorąc pod uwagę Drift Code z 2019

[Tercero]

Pink Folyd - The Piper at the Gates of Dawn

[Polset]

na poranek:

King Crimson - Islands (1971) - tak sobie słucham tej płyty myśląc o tym co napisali Hajduk i Polset - i rzeczywiście w dzisiejszych post-post-modernistycznych (to nie błąd- ma być 2 razy post)  czasach bardzo trudno o muzyczną oryginalność- w latach 70-tych artyści nie bali się skomplikowanych stylistycznie eksperymentów i dzięki temu zyskiwała ich twórczość brzmienie niezwykle ciekawe i miejscami niepodrabialne- no bo naprawdę trudno było pomylić Gentle Giant z Yes czy też Genesis- na takim Islands na przykład dzieją sie rzeczy niesamowite: piękny poetycki klimat połączony z free-jazzową improwizowaną formą: niewiele ma ten album wspólnego z klasycznym rockiem- szczerze wątpię by znalazł się dzisiaj zespół który potrafił by zaproponować podobnie nowatorskie rozwiązanie

To moja ulubiona płyta KC z okresu "Jazzowego" (1969-1972)

[Polset]

Geoff Mann - Second Chants


Piękny album!

Piękny i jeden z najbardziej niezwykłych i awangardowych w historii neo-proga

[Polset]

Gentle Giant "Interview" Ostatnia płyta GG gdzie zespół gra cudnie "pokręconą" muzykę
Potem znacznie uprościli styl ,choć i w rama prostszego granie zdarzały się perełki. Niestety to już nie było to samo

[ceizurac]

PH "And Close As This".

[ceizurac]

na poranek:

King Crimson - Islands (1971) - tak sobie słucham tej płyty myśląc o tym co napisali Hajduk i Polset - i rzeczywiście w dzisiejszych post-post-modernistycznych (to nie błąd- ma być 2 razy post)  czasach bardzo trudno o muzyczną oryginalność- w latach 70-tych artyści nie bali się skomplikowanych stylistycznie eksperymentów i dzięki temu zyskiwała ich twórczość brzmienie niezwykle ciekawe i miejscami niepodrabialne- no bo naprawdę trudno było pomylić Gentle Giant z Yes czy też Genesis- na takim Islands na przykład dzieją sie rzeczy niesamowite: piękny poetycki klimat połączony z free-jazzową improwizowaną formą: niewiele ma ten album wspólnego z klasycznym rockiem- szczerze wątpię by znalazł się dzisiaj zespół który potrafił by zaproponować podobnie nowatorskie rozwiązanie

To moja ulubiona płyta KC z okresu "Jazzowego" (1969-1972)

Moją ulubioną jest zdecydowanie "Lizard" - właśnie leci.

[Sebastian Winter]

na poranek:

King Crimson - Islands (1971) - tak sobie słucham tej płyty myśląc o tym co napisali Hajduk i Polset - i rzeczywiście w dzisiejszych post-post-modernistycznych (to nie błąd- ma być 2 razy post)  czasach bardzo trudno o muzyczną oryginalność- w latach 70-tych artyści nie bali się skomplikowanych stylistycznie eksperymentów i dzięki temu zyskiwała ich twórczość brzmienie niezwykle ciekawe i miejscami niepodrabialne- no bo naprawdę trudno było pomylić Gentle Giant z Yes czy też Genesis- na takim Islands na przykład dzieją sie rzeczy niesamowite: piękny poetycki klimat połączony z free-jazzową improwizowaną formą: niewiele ma ten album wspólnego z klasycznym rockiem- szczerze wątpię by znalazł się dzisiaj zespół który potrafił by zaproponować podobnie nowatorskie rozwiązanie

To moja ulubiona płyta KC z okresu "Jazzowego" (1969-1972)

Moją ulubioną jest zdecydowanie "Lizard" - właśnie leci.

ja podobnie jak Polset wolę Islands- choć Lizard tez jest świetny

[Sebastian Winter]

u mnie Keith Jarret i Restoration Ruin (1968) - czyli folk rock o lekko jazzującym zabarwieniu- sam Jarret gra tutaj na wszystkich instrumentach