Nowy album Petera Hammilla - "Thin Air"

[Sebastian Winter]

w kazdy razie wiekszosc z nas na szczescie zachwyca sie tym dzielem ........i niech tak zostanie

[Sebastian Winter]

bo mowienie ze to genialna plyta to juz truizm jest

[Sebastian Winter]

jakby na to nie patrzeć zadna nowa plyta PH( poza moze what now ) niee rozwalila mnie tak bardzo po kilku odsluchach...nawet do Incoherence musialem sie jakis  czas pzyzwyczajać( co oczywiscie nie zmienia tego ze to tez arcydzielo jest)

[dziobak]

Jestem po trzykrotnym odsłuchu. Posłucham jeszcze ze dwa razy i się wypowiem. Widzę, że tu same ochy i achy więc z mej strony będzie nieco bardziej krytycznie 

[Sebastian Winter]

czy ty chcesz tym zostać :

[dziobak]

czy ty chcesz tym zostać :

W zasadzie trafiłeś bo jeśli chodzi o tak zwane znaki zodiaki to jestem baran i w dodatku czarny

Przejdźmy jednak do płyty.
Nie zdążyłem jeszcze dobrze przeanalizować tekstów więc moje spostrzeżenia odnoszą się głównie do muzyki.
Thin Air wpisuje się w muzykę jaką mistrz raczy nas XXI wieku. W moim odczuciu płyta jest podobna do wcześniejszych wydawnictw Hammilla kończącej się dekady. Tym razem Hammill postanowił sam zagrać na wszystkich instrumentach i to słychać. Ciekawie brzmią gitary natomiast fortepian w niektórych momentach bywa irytujący.
Trudna to płyta. Z każdym przesłuchaniem smakuje lepiej lecz daleki byłbym od uniesień. Jak na Hammilla jest jedynie dobrze.
Zaczyna się obiecująco. The Mercy - ciekawy utwór z momentami fajnie połamaną linią melodyczną. Świetny tekst. Mocny punkt płyty. Your face on the street - kolejna ballada (zwróćcie uwagę na gitarę basową i oniryczną końcówkę). Stubmbled - zaczyna się robić pięknie. Wokalnie Hammill w doskonałej formie. Wrong Way Round to ciekawy wstęp do? No właśnie do czego? Ghost of planes to zdecydowanie najsłabszy fragment płyty. Chciałoby się powiedzieć  - "nie idźcie ta drogą". Istny "wrong way". Na szczęście potem jest już lepiej - If We Must Part Like This - na początku znowu "połamane gitary" i sentymentalny tekst - ... miss You so...Tekstowo spora dawka emocji, muzycznie jakby nieco słabiej. Undone - ".. my history doesn't make much sense" - piękna pieśń. Wreszcie pojawia się taki fortepian jaki u Hammilla uwielbiam - liryczny i bez zbędnych udziwnień czy momentami męczących powtórzeń obecnych w The Mercy czy Your Face on the street.
Diminished to taki przerywnik - znowu zabawa z gitarami. Druga część utworu znacznie lepsza. Czy ja tam słyszę dźwięk sygnału statku z okładki? Odpływamy... Na koniec powraca wielki Hammill. Top of the world club. Najlepszy utwór na płycie. Cudny fortepian i delikatne skrzypce w tle. Chciałbym usłyszeć tą pieśń na żywo.
Chciałem trochę ponarzekać ale raczej wyszedł mi tekst pochwalny Jeśli miałbym oceniać to w skali pięciogwiazdkowej dałbym 4. Najlepsza płyta Hammilla w XXI w? Hmmmmmm.........

[ceizurac]

Świetna recenzja - może Hennos ją wrzuci na stronę www.
Ocena 4 na 5 to dobra ocena.

[Sebastian Winter]

fajna fajna choc nie do konca sie z nią zgadzam

[ceizurac]

fajna fajna choc nie do konca sie z nią zgadzam

Napisz swoją Sebastianie - pokłócimy się. 

[Frippotronic]

A ode mnie Thin Air dostaje 9/10 ;>

[Sebastian Winter]

fajna fajna choc nie do konca sie z nią zgadzam

Napisz swoją Sebastianie - pokłócimy się. 

napisze...jak tylko mnie natchnienie zlapie

[Martha]

"Thin Air" wymagą dokładnego osłuchania, proponuję napisać recenzję po 100 przesłuchaniach, pewnie będzie inna niż teraz

[Sebastian Winter]

wlasnie tak zrobie

[dziobak]

recenzja znaleziona na stronie sonic records
http://www.sonicrecords.pl/nowosci.php?UID=9d582b508ccb

[ceizurac]

recenzja znaleziona na stronie sonic records
http://www.sonicrecords.pl/nowosci.php?UID=9d582b508ccb

Bardzo ciekawa ta recenzja.